گیاهان با انسان ارتباط برقرار می‌کنند

محققان از مدت‌ها پیش در مورد اینکه آیا گیاهان قادر به تعامل با انسان و یا دیگر گیاهان هستند بررسی‌هایی انجام داده و به نتایجی هم دست یافته‌اند.
دانشمندان دانشگاه غرب استرالیا (UWA) با انجام مطالعه‌ای نشان دادند، گیاهان از طریق خاک با یکدیگر صحبت می‌کنند و نسبت به لمس پاسخ می‌دهند.  نتایج تحقیقات که در مجله Plant Physiology به چاپ رسیده است نشان داد، هیچ نشانه‌ای از پاسخ گیاهان به لمس مشاهده نشد، اما محققان دریافتند بعد از این‌که روی گیاه با آب اسپری شود، تغییرات ژنی بعد از چند دقیقه آغاز می‌شود و به مدت نیم ساعت طول می‌کشد.
 
پژوهشگران همچنین دریافتند هیچ نوع ترکیبات فعالی که منجر به آغاز یک تغییر شود وجود ندارد.  تغییرات در ژن گیاهان تنها در زمان اسپری با آب نبود، بلکه زمان لمس با انگشت و یا موچین و یا افتادن سایه بر روی گیاه هم دیده شد.  اولیور ون اکن محقق این بررسی اظهار کرد: این تغییرات در هنگام بارش باران، وزش باد و یا حرکت حشرات در اطراف گیاه هم اتفاق می‌افتد.
 
وی افزود: اگرچه افراد به طور کلی بر این باورند که گیاهان این حس را متوجه نمی‌شوند، اما بررسی‌های انجام شده حاکی از آن است که گیاهان نسبت به لمس بسیار حساس هستند و می‌توانند بیان ژنی و دفاع داشته باشند و به طور بالقوه سوخت‌وساز خود را تغییر دهند.  اما علت پاسخ گیاهان به این شرایط چیست؟ محققان اظهار می‌کنند: گیاه برای محافظت از خود و تطبیق با شرایط محیطی مثل افزایش آب و یا نور این پاسخ‌ها را دارد.
 
اکن ادامه داد: بر خلاف حیوانات گیاهان قادر به فرار از شرایط خطرناک نیستند، در عوض به نظر می‌رسد با استفاده از سیستم‌های دفاعی درونی خود به شرایط استرس پاسخ می‌دهند. آنها از این طریق خطر را شناسایی کرده و به آن پاسخ مناسب می‌دهند.  این یافته‌ها منجر به تفکر درباره تعاملات ما با گیاهان اطراف شد. این در حالی است که گیاهان نمی‌توانند از خود دفاع کنند، اما متوجه بسیاری از موارد هستند.

منبع:بهار نیوز

ساخت ایرانه؟

علیرضا طالب‌زاده - حدود 40 سال برای خود مدت زمان درازی است که تولیدکنندگان ایرانی فرصت داشتند تا خود را با علم و ابزار روز مجهز کرده و کالاها و خدماتی در خور و شایسته جامعه ایرانی، تولید و ارائه کنند اما هنوز بعد از سه دهه و نیم، اغلب تولیدات ساخت داخل، با همان تکنولوژی و خطوط تولید 70-60 سال پیش و به همان کیفیت، شکل و شمایل، تولید و به فروش می‌رسند. اقتصاد دولتی هم مزید بر علت شد تا به تولید کننده داخلی چندین دهه فرجه داده شود تا بی‌رقیب و کاملا انحصاری، سرش در لاک خود باشد و در بهشت تولید و عرضه با بیشترین سودآوری سیر کند.

دولت‌ها هم در طول این سال‌ها سنگ تمام گذاشتند: از وام‌های کم بهره و بی‌بهره گرفته تا وضع تعرفه‌های سنگین گمرگی و حمایت از صادرات و کنترل واردات و نظارت آبکی و پولکی بر کیفیت تولید و دست به یکی کردن با آنها در لوس کردن تولیدکننده داخلی  نقشی مهم ایفا کرند. در گذر این سال‌ها تولید کننده داخلی بلایی سر مصرف‌کننده ایرانی آورد که این اواخر سوال «ایرانیه؟» سوال معمول هر خریداری شد تا از خرید کالای ایرانی و حتی کالاهای خارجی که بروشور فارسی داشتند در صورت داشتن گزینه دیگر فرار کند و دنبال جنس‌های اروپایی، ژاپنی و کره‌ای و حتی‌ ترک و چینی باشد!

در طول این سالها برچسب «ساخت ایران» به یک استیگما تبدیل شد به طوری که حتی معدود تولیدکنندگان داخلی که اجناس قابل قبولی دارند با مارک‌های خارجی کالاهای خود را می‌فروشند.  توکیدکننده وطنی هر شگرد و خلاقیت منفی را که بلد بود سر مصرف کننده خلع سلاح شده و بی‌دفاع ایرانی آورد: روغن پالم در لبنیات و بستنی کرد، آب معدنی تقلبی زد، در تولید خودرو برای سود بیشتر از قطعات ارزان و بی‌کیفیت و غیر استاندارد استفاده کرد، برای سال‌ها آبلیموی صنعتی و بدون استفاده از میوه لیمو به خورد مردم داد، نوشابه‌های بی‌کیفیت به بازار داد، پراید را بی‌کیفیت کرد، بلانکت در قند مخلوط کرد، زیتون سبز را رنگ کرد و به جای زیتون سیاه به مردم قالب کرد، به جای رب گوجه مخلوط رنگ و کدو در قوطی‌ها بسته‌بندی کرد، پودر و عصاره میوه‌ها را با آب مخلوط کرد و به جای آب میوه صدرصد طبیعی جا زد.

لباس‌های چینی فله‌ای را وارد و با مارک‌ها و برندهای جهانی تزیین کرد، از سویای صنعتی در ساختن شکلات و شیرین جات به جای سویای غذایی استفاده کرد، در بسته‌بندی‌های زیبا و شکیل زعفران و نمک تقلبی روانه بازار کرد، برنج هندی را با بسته‌بندی ایرانی فروخت، چای را با رنگ و بوی غیرمجاز و سرطان زا آمیخت، کرم‌های بدون خاصیت را به مدد تبلیغات رادیو و تلویزیون دولتی به قیمت بالایی به مردم فروخت، سوسیس و کالباس را برای سالها از خمیر و ضایعات مرغ‌های هورمونی درست کرد، از نام‌ها و برندهای معروف جهانی برای سرپوش گذاشتن بر کیفیت ناچیز جنس خود سوء استفاده کرد، کورکورانه با کپی بسته‌بندی و شکل برندهای معتبر سر مصرف کننده ایرانی کلاه گذاشت، داروهایی بی‌خاصیت با‌ترکیبات مشکوک و ناشناحته با قیمت‌های گزاف و بعضا به اسم داروی گیاهی درست کرد، مرغ‌های هورمونی و بی‌خاصیت در زمان کوتاه پرورش داد و خدمات پزشکی را گران و به سطح نازلی رساند و. . . می‌توان صد‌ها مورد به این لیست اضافه کرد و ساعت‌ها درباره اش بحث کرد.

خبر تعطیلی کارخانه هایی مانند ارج و آزمایش که از زمان قبل از انقلاب فعال بودند اگر درست باشد طبیعی به نظر می‌رسد. این کارخانه‌ها در زمان تاسیس به تکنولوژی روز مجهز بودند و شاید بخش آر‌اند دی (توسعه و تحقیق) داشتند، اما در بعد از انقلاب به نظر می‌رسد با ماشین آلات قدیمی کار می‌کردند و شاید به علت تقاضای زیاد در بازار نیازی به تغییر و بالا بردن کیفیت و بروزسازی خود احساس نمی‌کردند درست به مانند داستان پیکان. اما روشن است که اینها تا ابد نمی‌توانند با تکنولوژی 50 سال قبل به کار ادامه دهند.

ملت ایران دین خود را به تولید کنندگان ادا کرده، شکیبایی قابل تحسینی به خرج داده و حسن نیت خود را در طول این سالها نشان داده است و دولت هم همیشه تا حد توان از تولیدکنندگان حمایت کرده است اما یک «امّای» بزرگ جلوی ما خودنمایی می‌کند: تولیدکنندگان (خواسته یا ناخواسته) نتواستند از این فرصت طلایی و طولانی حسن استفاده را بکنند و هر بلایی که دلشان خواست سر مردم آوردند و به نوعی نمک‌نشناس شدند هم شدند. مردم در طول این سالها چه به صورت اختیاری و چه به صورت توفیق اجباری (انحصار تولید در داخل و وضع تعرفه سنگین بر واردات همنوع آنها) از کالاهای عمدتا بی کیفیت ساخت داخل استفاده کرده‌اند.

اما با این همه شکیبایی، این هم خسارت و ناسپاسی داخلی‌ها... وقت آن نرسیده است که حداقل برای قدردانی از مردم و حمایت‌های بی‌دریغ آنها و حضورشان در صحنه‌های مختلف و برای رفاه و بهداشت آنها که حق مسلم آنهاست، مانع واردات کالاهای خوب به کشور نشویم و کالاها و خدمات درج یک از کشورهای پیشرفته صنعتی وارد کنیم؟ بهتر نیست به بهانه بحث اشتغال، توجه خود را به تولید‌کننده داخلی کم کنیم باشد که به خود بیاید؟ آیا به جای پراید نمی‌توان برای طبقه متوسط و پایین‌تر و حداقل برای کاهش آلودگی هوا، محصولات یک برند معتبر خودروسازی وارد و یا نهایتا برای ممانعت از بیکاری شاغلان در این صنعت، آن را در داخل مونتاژ کرد و به قیمت مناسب عرضه کرد؟

آیا بعد از 35 سال نباید به مردم حق انتخاب داد؟ آیا خانواده ایرانی باید همان خودرویی را سوار شود و همان غدایی را بخورد که یک خانواد نپالی یا بنگلادشی می‌راند و می‌خورد؟ بعد از گذشت چند دهه که شاید بتوان اسمش را ریاضت اقتصادی گذاشت مردم ایران لایق و محقند که بهترین غذا را بخورند، بهترین آب را بنوشند، بهترین لباس را بپوشند، ماشین روز و امن برانند، از بهترین لوازم خانگی استفاده کنند و از بهترین خدمات استفاده کنند نه اینکه وضعیت «هر روز بدتر از دیروز» را شاهد باشند. شاید اگر 50 سال دیگر هم به تولید کننده داخلی فرجه داده شود آش همان آش و کاسه همان کاسه خواهد بود و حتی همانطور که نشان دادند بدتر هم بشود.

می‌توانیم این بحث را به حیطه زیست محیطی هم بسط دهیم: می‌توان با استفاده از پیمانکاران و متخصصان زبده کشورهای پیشرفته و بکارگیری تکنولوژی، وسایل و تجهیزات بروز و پیشرفته آنها در تولید و استخراج به جای استفاده از محصولات بی‌کبفیت و تکنولوژی قدیمی کشورهای ضعیف و متخصصان کم دانش آنها اندکی از فاجعه‌های انسانی و زیست محیطی کاست.

حالا که تحریم‌ها برداشته شده است دولت می‌تواند حداقل در دارو و غذا روی کیفیت تمرکز کرده و کالاهایی را که مستقیما با سلامت مردم در ارتباط است از کشورهای پیشرفته وارد کند. شاید تنها مزیت تحریم‌ها، آشکار شدن پروپاگاندا و ضعف‌های ما در تولید و صنعت بود که این خود قدمی کوچک به جلو بود. همچنین نشان داد که پرده‌برداری از داروهای ضدسرطان و ایدز، سرابی بیش نبود و حباب ادعای خودکفایی در بعضی محصولات هم شکست و نشان داد که کشور تا توسعه پایدار راه طولانی و دشواری در پیش دارد.

منبع:بهار نیوز

رضا کیانیان: چرا در ساخت برج های تهران از آب آشامیدنی استفاده می‌شود

مدیرعامل مؤسسه تصویر شهر به برگزاری مراسمی موسوم به اختتامیه دومین دوره جشنواره «گزارش یک نگرانی» توسط وزارت نیرو و شرکت آب و فاضلاب استان تهران اعتراض کرد و آن را مصداق دزدی فرهنگی دانست. 

در بخشی از اعتراض سیدعلی احمدی، مدیرعامل مؤسسه تصویر شهر آمده است: «متأسفانه با وجود تمامی پیگیری‌ها، تماس‌ها، نامه‌ها و حتی تذکرهای سازمان سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، اختتامیه دومین جشنواره فیلم موبایلی با موضوع آب با نام غصبی «گزارش یک نگرانی» برگزار ‌شد. 

مسئولان محترم شرکت آبفای استان تهران در دوره نخست این جشنواره که در فرهنگسرای رسانه و سازمان فرهنگی- هنری شهرداری تهران برگزار می‌شد، تنها یکی از حامیان بودند و گویا شیرینی آن جشنواره در کارنامه مدیران محترم روابط عمومی این شرکت آنچنان فزاینده بوده که در دوره دوم ترجیح دادند که خارج از تمامی ضوابط وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، خود عَلم را در دست بگیرند.

مراسم اختتامیه دومین جشنواره گزارش یک نگرانی با تقدیر از کمال تبریزی، رضا کیانیان، احمدرضا درویش و معرفی برگزیدگان شامگاه سه‌شنبه در سالن حجاب کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان برگزار شد.

جواد رضویان دبیر این جشنواره با خوشامدگویی به حضار و تأکید بر اینکه استقبال خوبی از این جشنواره شده است، گفت: بیش از 10 هزار عنوان اثر به جشنواره رسید که از این میان حدود 100 عکس و 30 عنوان فیلم برگزیده شد و به مرحله داوری رسید. وی ادامه داد: امیدوارم این حرکت در سال‌های آینده تبدیل به یک عزم ملی شود و بتوانیم با برگزاری چنین جشنواره‌هایی به سمتی حرکت کنیم که مصرف آب بهینه شود.

تأثیر مستقیم همه ایرانیان از آب

چیت‌چیان وزیر نیرو نیز گفت: آب مسأله حیات است و مسئولیت حفظ آب و منابع آن فقط برعهده یک وزارتخانه و دستگاه نیست بلکه موضوعی برای همه ماست. وی ادامه داد: آب سرنوشت همه ما را تحت تأثیر قرار داده است اگر 40 سال قبل هر ایرانی 7هزار مترمکعب آب تجدیدشونده داشت امروز این میزان به کمتر از 1400 متر مکعب رسیده و افزایش جمعیت، کاهش بارندگی و افزایش درجه حرارت زمین تأثیر مستقیمی بر میزان آب قابل مصرف داشته است.

چیت‌چیان با تأکید براینکه امروز منابع آب بشدت کاهش یافته است ،گفت: سازمان ملل اعلام کرده هر کشوری که برای هر فرد آن کمتر از 1500 متر مکعب آب تجدیدشونده وجود داشته باشد در مرحله بحران قرار دارد و ما امروز در این مرحله قرار داریم و شرایط ما حتی با یک سال بارندگی بسیار خوب هم بهتر نمی‌شود. وزیر نیرو با تشکر از برگزارکنندگان این جشنواره و هنرمندانی که برای مصرف درست آب فرهنگ‌سازی می‌کنند، گفت: متأسفانه ما عادات اسراف‌گرایانه بسیار بدی داریم در حالی که آب برایمان همیشه مقدس بوده است و باید به سمتی حرکت کنیم که این مایه حیات را درست مصرف کنیم.

قدردانی از رضا کیانیان، درویش و تبریزی

در ادامه برنامه از رضا کیانیان به خاطر فعالیت‌های چشمگیر در حوزه محیط زیست و آب و حضور خودجوش و دغدغه‌مند در برنامه‌ها و فراخوان‌های مردمی زیست‌محیطی و سلامت  قدردانی شد. کیانیان بعد از دریافت تندیس و لوح خود گفت: خیلی خوشحالم که چنین جشنواره‌ای برگزار می‌شود و خیلی ناراحتم که وضعیت مصرف آب این‌گونه است.

وی خطاب به وزیر نیرو و مدیرعامل آبفا گفت: چرا باید در تهران برج‌هایی ساخته شود که در ساخت آنها از آب آشامیدنی استفاده می‌شود.

کیانیان ادامه داد: باید یک نهضت امر به معروف و نهی از منکر برای مصرف درست آب راه‌اندازی شود و به مردم بگوید آب را کم مصرف کنند در این میان نقش رسانه‌ها بسیار مهم است هرچند با وجود آنکه ما با بحران کمبود آب مواجه هستیم صداوسیما تبلیغ زیادی برای درست مصرف کردن آب انجام نمی‌دهد.

از کمال تبریزی نیز به دلیل ساخت فیلم طعم شیرین خیال و پاسداشت محیط زیست و آب قدردانی شد. از احمدرضا درویش کارگردان فیلم رستاخیز نیز به عنوان فیلم برگزیده شرکت آب و فاضلاب استان تهران و وزارت نیرو قدردانی شد که طی سخنانی گفت: آب در فرهنگ ما نماد مهمی است و اصلی‌ترین عنصر مهمی که در زندگی ما وجود دارد آب است.

در ادامه از برگزیدگان بخش عکس و فیلم قدردانی شد. دومین جشنواره گزارش یک نگرانی (با نگاه مردمی به بحران کمبود‌ در قالب فیلم و عکس) توسط آب و فاضلاب استان تهران و با همکاری شرکت آسان‌پرداخت برگزار شده است.

منبع:زیست بوم

ابرانسان‌های محیط‌بان

برای جوانمردان هرمزی و دهقانی؛

رضا ساکی*: از دیروز که خبر شهادت پرویز هرمزی و محمد دهقانی را شنیدم دارم با خودم کلنجار می‌روم که خودم را قانع کنم که کاش زنده می‌ماندند اما راستش تا حالا راضی نشدم. چرا؟ چون از لحظه‌ای که خبر شهادت‌شان منتشر شد فضای مجازی دگرگون شد. محیط‌بانان و دوست‌داران محیط‌زیست به هم تسلیت می‌‌گفتند. خبرگزاری‌ها عکس‌‌هایشان را منتشر می‌کردند و تسلیت می‌گفتند. مردم از بزرگی آنها و غیرتشان سخن به میان می‌آوردند و دوستان از دل‌نازک و دوست‌دار طبیعت‌شان.پ

از دیروز تا حالا که دارم این یادداشت را می‌نویسم دارم به این فکر می‌کنم اگر به جای پیکر پاک آنان پیکرهای دیگری در ارتفاعات گنو روی زمین افتاده بود چه اتفاقی می‌افتاد؟ بعد ماموران را می‌بینم که هرمزی و دهقانی را دست‌بند زده‌اند و دارند می‌برند. بعد می‌بینم که عکس‌هایشان در زندان منتشر می‌شود و تحقیقات را برای چگونگی قتل! آغاز می‌کنند. بعد حدس می‌زنم که بعد از سه روز آنها را فراموش می‌کنیم تا در یک دوره پنج ساله، شش ساله یا ده ساله روند پرونده‌شان طول بکشد و نحیف‌ و نحیف‌تر بشوند و عاقبت هم حکم اعدام بگیرند. از دیروز تا حالا دارم به این فکر می‌کنم که اگر خانواده‌هایشان حق انتخاب داشتند کدام را انتخاب می‌کردند؟ شهادت و مرگ در یک لحظه یا سال‌ها با مرگ زندگی کردن را؟

نمی‌دانم. واقعا نمی‌دانم باید برایشان خوشحال باشم یا ناراحت؟ از دیروز وقتی به پیکرهای خونین‌شان فکر می‌کنم که سربلند در کوهستان افتاده است حسی از خشم و نفرت و غرور و زیبایی در من ترکیب می‌شود که وصف‌ناشدنی است. دیروز که ناگهان خواندم که دو محیط‌بان در هرمزگان شهید شده‌اند بدون آن که بدانم آنها کیستند و چه سنی دارند و چند تا بچه چشم‌انتظار آنهاست، اشک ریختم. به مظلومیت‌شان گریه کردم. وقتی فکر کردم شاید جان‌شان را بر سر یک حیوان زبان‌بسته از دست داده‌اند غبطه خوردم و وقتی فکر کردم آن شکارچیان بی‌شرف چگونه راحت به سمت آنها شلیک کرده‌اند،‌ دیوانه شدم.

حالا اما دلم گرم است. حالا که دارم این یادداشت را تمام می‌کنم کانال احمد بحری هی صدا می‌کند و پیام پشت پیام می‌آید. دل‌گرمی را باز محیط‌بانان به ما می‌دهند که از دیروز کمربندهایشان را سفت کرده‌اند و بغض‌شان را فرو برده‌اند و فریاد می‌زنند که یک‌صدا آماده شهادتند. حالا دیگر برایم فرقی نمی‌کند که هرمزی‌ها و دهقانی‌ها شهید بشوند و در آسمان باشند و یا دستگیر! بشوند و به زندان بروند. این گروه، این صنف، این ابرانسان‌ها، این محیط‌بانان، همیشه افتخار هستند. چه در آسمان چه در زمین.

خدایا خودت پناه محیط‌بانان و جنگل‌بانان باش و دشمنان‌شان را گرفتار تیر غیب کن.

*سردبیر پایگاه خبری کلونی

منبع:زیست بوم

برای سلامت کودکان، مصرف سوخت های فسیلی را کاهش دهید

سلامت نیوز: یک کارشناس محقق در دانشگاه کلمبیا پس از مرور تحقیقات علمی در زمینه اثرات آلودگی هوا گفت: مهمترین اقدام موثر در جهت تقویت سلامت کودکان جهان، توقف انبوه سوخت فسیلی مصرفی است.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از ایرنا، پروفسور فردریکا پررا مدیر مرکز بهداشت محیط کودکان دردانشگاه کلمبیا گفت: توقف استفاده از سوخت های فسیلی به کاهش شمار کودکان مبتلا به آسم، اختلال کم توجهی ناشی از بیش فعالی و مشکلات تکاملی که کاهش بهره هوشی را به دنبال دارد، منجر خواهد شد.

وی خاطرنشان کرد که توقف استفاده از سوخت فسیلی موجب کاهش شمار مرگ و میر کودکانی می شود که بر اثر سیل، خشکسالی و سوء تغذیه جان خود را از دست می دهند و نیز باعث می شود که کودکان کمتری به بیماری های عفونی، تنفسی و مشکلات سلامت روانی ناشی از بی ثباتی سیاسی مبتلا شوند.

به گزارش تلگراف، پروفسور پررا در مجله Environmental Health Perspectives نوشت: احتراق سوخت های فسیلی، مضرات سلامتی و تکاملی جدی را برای کودکان از طریق انتشار ذرات و گازهای سمی و دی اکسید کربن، آلاینده ای که عامل عمده تغییرات آب و هوایی است، ایجاد می کند.
وی افزود: هر یک از ده ها هزار آلاینده ای که بر اثر سوختن سوخت های فسیلی در هوا آزاد می شود، عوارض جانبی متعدد و فزاینده ای را به طور مستقیم یا غیر مستقیم ایجاد می کنند.
این کارشناس خاطرنشان کرد که جنین های در حال رشد و کودکان کم سن و سال به ویژه فقیر از آسیب پذیرترین افراد در برابر اثرات آلاینده های سمی در هوا و تغییر آب و هوا هستند.
وی تاکید کرد که جنین های در حال رشد و کودکان کم سن و سال از لحاظ بیولوژیکی و روانی نسبت به بسیاری از عوارض جانبی آلاینده های سمی هوا و ضربه فیزیکی، استرس روانی، محرومیت از تغذیه، عوامل عفونی و امواج گرمای ناشی از تغییر وضعیت آب و هوا که حاصل احتراق سوخت فسیلی است، آسیب پذیر تر از بزرگسالان هستند.
وی علت این موضوع را تا حدودی به این دلیل عنوان کرد که سیستم ایمنی بدن کودکان، توانایی های بدن آنها برای کنترل دما و مقابله با سموم، نارس و رشد نیافته هستند.
سازمان جهانی بهداشت در سال 2006 اعلام کرد که کودکان بیشتر از بزرگسالان در معرض هوای آلوده هستند.

منبع:سلامت نیوز

پویش ملی شکایت از دولت ترکیه کلید خورد

 

خبرگزاری مستقل محیط زیست: سمیه صالحی پور عضو کمپین مردمی حمایت از زاگرس مهربان گفت: بر اساس قوانین بین المللی نظیر  کنوانسیون مقابله با بیابان زدایی که دولت ترکیه آن را امضا کرده است، این کشور در قبال ریزگرد هایی که ایران را با بحران زیست محیطی  روبرو کرده، مسول است.

الحی پور افزود: دولت ترکیه با سو استفاده از ضعف دولتهای عراق و سوریه به منظور توسعه آناتولی شرقی  در قالب پروژه گاپ، ۷۰ درصد آب رودخانه های دجله و فرات را با احداث ۲۲ سد بر روی عراق بست.

وی ادامه داد: ترکیه با این عمل خلاف مقررات بین الملل عراق را به کویری متروک تبدیل کرده است که پیامدهای مستقیم آن برای ایران نابودی تالاب هورالعظیم است.

عضو کمپین مردمی حمایت از زاگرس مهربان یاداور شد: شکایت حق مردم ایران است و در چهارچوب این حق از طریق وکلای مطرح کشور شکایت خود را تنظیم و به سازمان ملل تقدیم می کنیم.

لازم به ذکر است هفت استان کشور به علت ریزگردهایی با منشا عراق و سوریه با مشکل گرد و غبار دسته پنجه نرم می کنند.

منبع:ایرن

در حمایت از کمپین مردمی شکایت علیه دولت ترکیه

 

خبرگزاری مستقل محیط زیست - مسعود امیرزاده: کیست که نداند کهن ترین تمدنهای بشری چون سومر واکد وبابل همه در کناره های بین النهرین پاگرفتند. بین النهرین که حقیقتا گهواره تمدن بشریست اینروزها بشدت ناخوش است چرا دومین فاجعه بزرگ زیست محیطی تاریخ زمین که محصول مهندسی  بشریست، بدست دولت ترکیه در آن بوقوع پیوسته است.

این دولت آزمند با اجرای برنامه GAP شامل ساخت 22سد و 12 نیروگاه و ذخیره کردن 95 میلیارد متر مکعب از آب فرات و ساخت سد بزرگ اتاتورک در تعاقب همین برنامه کلی با ظرفیت باور نکردنی 30 میلیارد متر مکعب در سال 1992 و همچنین ساخت سد ایلی سو بر رود دجله عملا پروژه مرگ بین النهرین و تالابهای سه گانه آن را کلید زده است.
وهمه این فجایع در سکوت حیرت انگیز دولتهای ذینفع ایران، عراق و سوریه پیش رفته و کار به جایی رسیده که دولت سوریه و عراق با وقوع خشکسالی و جنگ های داخلی در پیامد آن سیاه ترین روزهای تاریخ خودرا از سر می گذرانند و کشور عزیزمان نیز با از دست دادن هورالعظیم مهمترین زیست گاه حیاتی استان خوزستان را از کف داده است که ابعاد فاجعه از لحاظ زیست محیطی و انسانی غیر قابل شمارش و ذکر است.

باری در سکوت دولتها این مردم غیور ترکیه و دوستدارن میراث فرهنگی بودند که با اعتراضات خود موفق شدند از ادامه پروزه سد ایلی سو که میرفت بسیاری از اثار فرهنگی منطقه احداث را نابود کنند، ممانعت کنند و حال عده ای از هموطنان ما نیز که از ریزگردهای محصول این پروژه جهمنی دیگر نفسی برایشان نمانده است قصددارند از طریق مجامع بین المللی اعلام شکایت کنند. حق آن است که تنهایشان نگذاریم وب ا پیوستن به این عزیزان سعی خود را در بازگرداندن حیات به تالاب های بین النهرین داشته باشیم.

منبع:ایرن

سال ۲۰۱۵ مرگبارترین سال برای فعالان محیط زیست

زیست بوم: سال ۲۰۱۵ محیط زیست و فعالانی که برای محافظت از آن مبارزه می‌کنند با خطری بی‌سابقه مواجه بودند. شرکت‌های تولید الوار و شرکت‌های استخراج معدن برای حفظ منافع خود بیش از پیش دست به خشونت علیه محافظان محیط زیست زدند.

سال ۲۰۱۵ محیط زیست و فعالانی که برای محافظت از آن مبارزه می‌کنند با خطری بی‌سابقه مواجه بودند. شرکت‌های تولید الوار و شرکت‌های استخراج معدن برای حفظ منافع خود بیش از پیش دست به خشونت علیه محافظان محیط زیست زدند.

محیط زیست جهانی با تهدید بی‌سابقه‌ای روبروست و افرادی که در جهت حفاظت از آن به ویژه در برزیل و فیلی‌پین فعالیت دارند نیز با خطری جدی مواجه هستند.

گزارشی جدید نشان می‌دهد که سال ۲۰۱۵ مرگبارترین سال برای محیط زیست و فعالان حامی محیط زیست بوده است به گونه‌ای که هر هفته دست کم سه فعال محیط زیست در این کشورها به قتل رسیده‌اند.

بر اساس این گزارش‌ها همچنان که تقاضا برای مواد معدنی، الوار و روغن پالم ادامه دارد، دولتها، شرکت‌ها و گروه‌های تبهکار زمین‌ها را به تصرف در می‌آورند. انجمن‌هایی که در این خصوص موضع می‌گیرند به طور فزاینده‌ای خود را در معرض خطر نابودی توسط شرکت‌ها و نیروهای دولتی قرار می‌دهند.

 

به گزارش سازمان گلوبال ویتنس Global Witness، که در دفاع از محیط زیست و حقوق بشر فعالیت دارد، در سال ۲۰۱۵ در ۱۶ کشور جهان روی هم ۱۸۵ مورد قتل صورت گرفته است. این رقم افزایشی ۵۹ درصدی را نسبت به سال ۲۰۱۴ نشان می‌دهد و بالاترین آمار ثبت شده از زمان آغاز جمع‌آوری این اطلاعات در سال ۲۰۰۲ است.

با این حال گزارش این سازمان در خصوص "محدوده خطر" حاکی از آن است که عدم‌دسترسی به داده‌های قطعی و موثق شمار واقعی افرادی که جان خود را در این راه از دست داده‌اند را منعکس نمی‌کند.

چیکو مندز، کارگر کائوچوساز برزیلی و فعال روستایی محیط زیست، در سال ۱۹۸۸ به قتل رسید. او ترویج‌گر حمایت از جنگل‌های بارانی آمازون بود.

دوروتی استنج، راهبه آمریکایی که در میان بومیان آمازون زندگی می‌کرد در سال ۲۰۰۵ در شهر آناپو واقع در استان پارا به قتل رسید. او از حقوق دهقانان فقیر و بی‌سواد در برابر زمینداران بزرگ حمایت می‌کرد.

پدر و پدربزرگ میکل کامپوس، فعال محیط زیست به خاطر ایستادگی و مقاومت در مقابل شرکت‌های استخراج معدن برای دفاع از سرزمین آبا و اجدادی‌شان در انظار عموم اعدام شدند. میندانائو سرزمینی که سرشار از معادن زغال سنگ، نیکل و طلاست یکی از خطرناک‌ترین مناطق جهان برای فعالان محیط زیست است که در سال گذشته ۲۵ مورد قتل در آن گزارش شده است.

در برزیل نیز مبارزه برای حفظ آمازون از شر گروه‌های تبهکاری که با تحریک شرکت‌های تولید چوب موجب ترس و وحشت بومیان می‌شوند ادامه دارد.

به گزارش گروه دیدبان حقوق بشر ۸۰ درصد الواری که در برزیل تولید می‌شود و نیز ۲۵ درصد چوبی که در بازار جهانی عرضه می‌شود غیرقانونی است. خریداران این الوارها عمدتا کشورهای انگستان، آمریکا، اروپا و چین هستند.

بیلی کایت سرپرست فعالان گلوبال وبتنس می‌گوید شرکت‌ها و سرمایه‌گذاران باید قراردادهایی که منجر به پایمال شدن حقوق این بومیان می‌شود را فسخ کنند.

به نظر می‌رسد سال ۲۰۱۶ نیز از این بابت دست کمی از سال ۲۰۱۵ نداشته باشد.

برتا کاسراس خانم فعال هندوراسی که در سال ۲۰۱۵ جایزه محیط زیست گلدمن را به خاطر مبارزاتش در جهت توقف فعالیت نیروگاه برق آبی و تصاحب معادن در سرزمین‌های بومیان به دست آورد، روز سوم مارس ۲۰۱۶ پس از سال‌‌ها تهدید به مرگ، توسط افراد مسلح در منزلش به قتل رسید.

منبع: دویچه وله

ماجرای صدای مرموزی که در دریای کارائیب شنیده می‌شود/تحقیقات دانشمندان

اقیانوس به خاطر جانوران دریایی و تردد کشتی ها مکانی پر سر و صدا است، اما دانشمندان انگلیسی متوجه صدای غریبی از دریای کاراییب شده اند.

این صدای سوت مانند با گوش انسان شنیده نمی شود، اما آنقدر قوی است که دانشمندان موفق شدند علائم آن را از فضا به دست آورند.

این صدا که مانند هیچ صدای شنیده شده قبلی نیست، پس از آن کشف شد که محققان در تلاش برای پیش بینی اتفاقاتی که در آینده رخ می دهد، سرگرم تجزیه و تحلیل سطح و فشار دریا در این منطقه در طی بیش از 60 سال گذشته بودند.

به گمان دانشمندان، دریای کاراییب یک بخش بسیار مهم از کمربند گردش جریان های آب در جهان است و به گفته محققان، اگر درصدد درک چگونگی تغییر آب و هوا در آینده هستیم، لازم است که چگونگی حرکت آب های گرم و سرد را در سراسر سیاره زمین بهتر درک کنیم.

 

بر این اساس، محققان دانشگاه لیورپول به منظور امتحان و کشف برخی حرکات پویای اقیانوسی در این منطقه، درصدد برآمدند چهار الگوی مختلف از فعالیت اقیانوسی را در منطقه دریای کاراییب بررسی کنند.

اما آنها خیلی سریع متوجه مسئله غریبی شدند، الگوهای آنها نوسانات فشاری را در سراسر حوضه کاراییب نشان می دادند که به نظر نمی رسید حساب شده باشند. 

محققان برای بررسی واقعی بودن این پدیده عجیب و غریب، سطوح آب و اندازه گیری های فشار آب را که از کف دریای کاراییب در فاصله زمانی میان سال های 1958 و 2013 گرفته شده بود، بررسی کردند. آنها همچنین اندازه جزر و مد و اندازه گیری های ماهواره ای از جاذبه را در این منطقه مطالعه کردند.

بررسی آنها نشان داد که این نوسانات عجیب و غریب فشار، که واقعی هستند و در الگوهای آنها نیز رخ می دهد، صدای پایینی را مشابه سوت تولید می کند. 

این صدا آنقدر قوی است که اثرات آن را می توان در فضا از طریق نوسانات در حوزه گرانش زمین، اندازه گرفت.

دانشمندان می گویند که این صدا توسط یک موج بزرگ معروف به Rossby ایجاد می شود که به سمت غرب اقیانوس حرکت می کند و مشاهده شده است زمانی که به غرب حوضه کاراییب برخورد می کند، ناپدید شده و 120 روز دیگر در لبه شرقی آن ظاهر می شود.

منبع:ایرنا

سرنوشت زاگرس درانتظار جنگلهای شمال در20سال آینده

 

سلامت نیوز: بدون شک نگرانی از روند تخریب جنگل‌های ایران جای خود را از بهره‌برداری تجاری به آتش‌سوزی تغییر داده و طبق گفته مسئولان و کارشناسان این حوزه 95 درصد عامل اصلی آن بی‌احتیاطی و ضعف آگاهی گردشگران در استفاده از طبیعت است که موجب شده طی سال های اخیر سطح بسیاری از جنگل های کشور از بین برود.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از پانا، در ایران 3.14 میلیون هکتار جنگل که شامل (8/8 درصد مساحت کشور) می شود، وجود دارد. اما بر اساس آمارهایی که وجود دارد طی 10 سال گذشته بخش اعظمی از عرصه‌های جنگلی و مرتعی کشور دچار حریق شده و مساحت زیادی از جنگل‌های کشور از بین رفته است. به طور مثال سال ۸۹ را می‌توان سال سیاه جنگل‌‌ها نامید، سالی که رکورد آتش سوزی در چند سال گذشته را دارد.

فقدان تجهیزات اطفای حریق و نبودن امداد‌رسانی هوایی در مواقع آتش‌سوزی موجب شده تا میزان خسارات افزایش یابد. به طوری که در 10 سال گذشته حدود 20 هزار آتش‌سوزی در جنگل‌ها رخ داده و خسارات جبران ناپذیری به کشور وارد کرده است، آماری که نمی‌توان به راحتی از کنارش گذشت و گویای وضعیت بحرانی عرصه‌های جنگلی است.

همزمان با فرارسیدن ایام تابستان و فصل آتش‌سوزی عرصه‌های جنگلی کشور، در نشستی با حضور "علی تیموری- مدیر کل حفاظت و مدیریت شکار و صید سازمان محیط زیست کشور" و "هادی کیادلیری- رئیس دانشکده منابع طبیعی و کشاورزی واحد علوم وتحقیقات و رئیس انجمن جنگلبانی ایران"روند تخریب جنگل‌های کشور و عوامل مختلف آتش سوزی جنگل را مورد آسیب شناسی قرار داده که بخش اول این نشست را در ادامه می‌خوانید:

با توجه به اینکه کارشناسان و مسئولان سازمان محیط زیست و سازمان جنگل‌ها نسبت به نابودی جنگل‌های ایران هشدار داده و از بحرانی‌بودن وضعیت جنگل‌های ایران خبر می‌دهند، شما هم اکنون وضعیت جنگل‌های کشور را چگونه ارزیابی می کنید ؟

علی تیموری: ساختار و نظام اداری کشور در حوزه جنگل‌ها و مرتع، وظایفی را بر عهده سازمان جنگل‌ها و مسئولیت‌هایی را نیز بر عهده سازمان محیط زیست قرار داده است. در واقع می‌توان گفت حدود 90 درصد از مرتع، جنگل، دریا، خشکی، کویر و بیابان در حوزه مدیریت سازمان جنگل‌ها و مراتع کشور قرار دارد و 10 درصد باقی مانده که دارای پوشش گیاهی مناسب‌تری به لحاظ تنوع زیستی و حیات وحش هستند، تحت مدیریت سازمان حفاظت محیط زیست قرار دارد و ما از آن تحت عنوان مناطق چهارگانه حفاظت شده نام می‌بریم- این مناطق پارک‌های ملی، مناطقی که اثرات تاریخ طبیعی ملی دارند و پناهگاه حیات وحش هستند را شامل می‌شود- به طور قطع سازمان محیط زیست به عنوان یک سازمان حاکمیتی، نگاهی حفاظتی برای حفظ تنوع زیستی در همه کشور دارد و این 10 درصد از جنگل‌ها و مرتع جزء مناطق مهم به شمار می‌رود و تمام امکانات از لحاظ تجهیزات و نیروی انسانی سازمان حفاظت محیط زیست، این مناطق را پوشش می دهد.

از طرفی نگرانی ما خارج از مناطق چهارگانه حفاظت شده، بیشتر به حفظ حیات وحش مربوط می‌شود. ضمن اینکه تخریب سایر مناطق نیز باعث نگرانی و پیگیری سازمان حفاظت محیط زیست می‌شود که در نهایت، پیگیری‌ها موجب می‌شود از دستگاه‌های مرتبط بخواهیم اقدامات را جدی‌تر انجام دهند اما آنچه را که سازمان باید برای آن پاسخگو باشد همان مناطق چهارگانه تحت حفاظتش است.

هادی کیادلیری: در رابطه با جنگل‌ها باید یک نمای کلی درباره وضعیت عرصه‌های جنگلی ارائه کرد تا مشخص شود چه اندازه با زوال و مرگ نهایی جنگل‌ها فاصله داریم. مسأله‌ای که نگران کننده است و هشداری برای کشور به شمار می آید، این است که الگوی تمام صدمات و مشکلاتی که پیش از این درباره جنگل‌ها داشته‌ایم تغییر کرده است.

وقتی وارد جنگل‌های کشور می‌شویم، مرگ و میر دسته جمعی تمام گونه‌ها را مشاهده می‌کنیم. جنگل‌ها از درون در حال فروپاشی هستند. در حال حاضر یک میلیون هکتار از جنگل‌های زاگرس دچار بیماری و زوال هستند. در جنگل‌های شمال کشور نیز مرگ و میر دسته جمعی گونه‌ها را شاهد هستیم. مرگ و میر شمشمادها در این منطقه هنوز ادامه دارد به طوری که از 70 هزار هکتار موجود، 40 هزار هکتار در طول مدت 4 سال نابود شده است. سایر گونه‌ها نیز در سطح بسیار وسیعی رو به نابودی هستند. طغیان بیماری و آفات را در سطوح وسیع داریم به طوری که 45 گونه مختلف آفت طغیان کرده که این مسأله خسارات زیادی را به جنگل‌های کشور وارد می‌کند. یکی از این آفات را مورد بررسی قرار دادیم و مشخص شد 100 میلیارد تومان خسارت وارد کرده بدون اینکه کسی این رقم را محاسبه و یا به آن توجه کند.

پروانه دم‌قهوه‌ای و ابریشم‌باف از جمله این آفات هستند که علاوه بر خشکیدگی درختان و مستعد کردن آن‌ها برای طغیان آفات دیگر، باعث بروز بیماری‌های پوستی و تنفسی در انسان می‌شوند و در نتیجه گردشگری را هم تهدید می‌کنند. منشأ یکسری از این آفات خارجی است و منشأ یکسری از آن نیز داخلی است که شرایط سبب طغیان آن‌ها شده است.

مهمترین عواملی باعث از بین رفتن جنگل‌های کشور شده است؟

کیادلیری: تغییر اقلیم را می‌توان یکی از مهم‌ترین عوامل در تغییر الگویی که به آن اشاره شد، دانست. در حال حاضر با کاهش سطح جنگل‌ها روبرو هستیم. از طرفی تعریف جنگل نیز تغییر کرده است. یکی از بزرگترین اشتباهاتی که وجود دارد این است که درختان را جنگل می‌دانیم، در حالی که درختان تنها یکی از عناصر جنگل هستند و جنگل عوامل مختلفی دارد که عضو اصلی آن حیات وحش است. در حال حاضر در منطقه زاگرس می‌بینیم، حیات وحشی وجود ندارد پس در واقع باید گفت جنگلی وجود ندارد. در شمال کشور نیز همین وضعیت وجود دارد.

لذا جنگل ها به سرعت در حال نابودی هستند و این درختانی که در ظاهر دیده می‌شوند، پناهگاهی برای اعضای خانواده‌ای هستند که آن اعضا از بین رفته و تنها درختان باقی مانده‌اند و آن‌ها نیز در حال نابودی هستند و باید گفت وضعیت جنگل‌های کشور بسیار بحرانی است.

یکی از دلایل نابودی جنگل‌های زاگرس این است که در این منطقه هنوز کشاورزی انجام می‌شود. در جنگل‌های زاگرس 850 هزار تا 1 میلیون هکتار زمین برای کشاورزی شخم زده می‌شود، آیا در این صورت انتظار داریم نهالی رشد کند و جنگلی وجود داشته باشد؟. وقتی سه برابر ظرفیت، دام در منطقه وجود دارد به طور طبیعی خسارت‌های متنوعی به منطقه وارد می‌شود. این در حالی است که سالانه 25 تن فرسایش خاک را در ایران شاهد هستیم در صورتی که استاندارد جهانی آن 7 تن است. البته این عوامل مستعد کننده در زمان کمی به وجود نیامده و در مدت زمانی کوتاهی نیز از بین نمی‌رود و به برنامه بلند مدت نیاز دارد.

در حال حاضر 8.5 میلیون متر مربع نه فقط برای بهره‌برداری تجاری بلکه برای تهیه ذغال از جنگل‌ها چوب برداشت می‌شود، کشوری که خود صاحب انرژی است و همه دنیا به سمت استفاده از انرژی پاک رفته‌اند اما ما هنوز نتوانسته‌ایم سوخت فسیلی را جایگزین سوخت چوب کنیم.

توسعه بی‌قاعده در جنگل‌های کشور را نیز می‌توان دلیل دیگری برای تخریب جنگل‌ها عنوان کرد، به عنوان مثال کارخانه‌هایی در شمال کشور احداث شده که نیاز به ماده اولیه بسیار زیادی دارد که ماده اولیه آن را از طریق بهره‌برداری بیش از حد از جنگل‌ها تأمین می‌کنند. از طرفی هنوز شاهد گردشگری بی قاعده در شمال کشور هستیم بدون اینکه آمایش سرزمینی در این زمینه وجود داشته باشد و یا زیر ساخت‌های گردشگری درست باشد.

همه این موارد به خاطر این است که دولت در این راستا برنامه ندارد. نه تنها این دولت بلکه از گذشته مطالعه‌ای در این زمینه صورت نگرفته است.

آیا بحرانی بودن وضعیت جنگل‌ها فقط به کشور ایران مربوط می‌شود یا سایر کشورها را نیز با چنین بحرانی دست به گریان هستند؟

کیادلیری: مواردی که درباره تخریب جنگل ها گفته شد، تمام دنیا نیز درگیر آن هستند. در واقع همه کشورهای دنیا درگیر مسأله تغییر اقلیم هستند اما کشور ما دارای شرایط خاصی است. 93 درصد ایران خشک و نیمه خشک محسوب می‌شود و تنها 7 درصد از مساحت ایران دارای پوشش جنگلی است. ایران جزو کشورهای فقیر از نظر پوشش جنگلی به شمار می‌رود، اگر عرصه جنگلی هر کشوری از 25 درصد کمتر باشد، از این نظر فقیر محسوب می‌شود. بنابراین همه کشورها تغییر اقلیم را احساس کرده‌اند ولی ما این موضوع را بیشتر احساس می‌کنیم چرا که در کنار تغییر اقلیم با عدم مدیریت نیز روبرو هستیم.

ما اعتقاد داریم که نمی‌توانیم اقلیم را تغییر دهیم اما می‌توانیم تمهیداتی اتخاذ کنیم تا اثرات آن را کاهش دهیم. تغییر اقلیم به دلایل مختلفی در حال شکل‌گیری است و در آینده بسیار نزدیک جنگل‌های زاگرس بیابانی خواهد شد و شمال کشور نیز زاگرسی می‌شود و این چرخش وجود دارد. یعنی تا 20 سال آینده در زاگرس با این مشکل روبرو خواهیم شد و این روند از هم اکنون آغاز شده است و روند نابودی جنگل‌های شمال کشور 20 سال از زاگرس عقب‌تر است.

همانطور که گفته شد الگوی تخریب جنگل‌ها تغییر کرده و یکی از تهدیداتی که به عنوان مهم‌ترین عامل در نابودی جنگل‌ها به شمار می‌رود، آتش‌سوزی است. وضعیت آتش‌سوزی جنگل‌های کشور را چطور ارزیابی می‌کنید و چه میزان از این آتش سوزی‌ها مربوط به مناطق حفاظت شده محیط زیست است؟

کیادلیری: آتس‌سوزی جنگل‌ها متعلق به سال‌های اخیر نیست بلکه از گذشته نیز جنگل‌ها دچار حریق می‌شدند. در واقع آتش سوزی وجود داشته اما شدت و مقطع زمانی آتش‌سوزی جنگل‌ها در این مقطع زمانی رخ نمی‌داده است. وقتی گفته می‌شود الگو تغییر کرده به این معنی است که زمان آتش سوزی‌ها جا به جا شده است. در شمال کشور در مردادماه و تیرماه آتش سوزی رخ می‌دهد که این مسأله عوارض و عواقب بی‌شماری دارد چرا که الگو تغییر کرده و حیات وحشی که با این نوع الگو سازگار نیستند، آسیب می‌بینند.

تیموری: آتش سوزی جنگل‌ها مربوط به چند سال اخیر نیست بلکه در ایام گذشته نیز با آتش‌سوزی جنگل‌ها روبرو بودیم و همه کشورها این مشکل را دارند و ایران نیز یکی از این کشورهاست که دارای این شرایط است.

از سال 93 برای مناطق چهارگانه محیط زیست اقدامات درون سازمانی انجام شده است. سازمان محیط زیست بر اساس تجهیزات و امکاناتی که در اختیار دارد، عوامل آتش سوزی‌هایی که طی 10 سال گذشته در 21 استان صورت گرفته را شناسایی و تعیین کرده است.
طبق بررسی‌های صورت گرفته جهت دلایل آتش‌گرفتن مناطق تحت حفاظت شده مشخص شد بین 90 تا 95 درصد حریق‌هایی که صورت می‌گیرد، توسط عامل انسانی است. بخشی از این حریق‌ها به گردشگران مربوط می‌شود، متأسفانه بخشی عمدی است که به دلیل اختلاف‌هایی که با سازمان محیط زیست یا سازمان جنگل‌ها وجود دارد اتفاق می‌افتد و یا اینکه درگیری‌های قومی منجر به حریق در جنگل‌ها و مراتع می‌شود. وقتی این عوامل شناسایی شود قطعاَ می‌توانیم راهکاری برای پیشگیری و جلوگیری از حریق‌ها انتخاب کنیم.

سازمان حفاظت محیط زیست برای مهار و کنترل آتش‌سوزی در جنگل‌های مناطق حفاظت شده چه اقدامی کرده است؟

تیموری: برای اولین بار در سال 94 در سازمان ستادی به نام "ستاد واکنش سریع اطفای حریق کشور" مستقر در سازمان حفاظت محیط زیست تشکیل شد. با تشکیل این ستاد در تمامی ادارات کل محیط زیست استان‌ها، تشکیلاتی به نام ستاد واکنش سریع استان تعریف شد. امکاناتی برای استان‌هایی که سابقه حریق داشتند، فراهم شد و برای محیط بانان نیز دوره‌های آموزش تخصصی برگزار شد.

همچنین در سال گذشته برای اولین بار توانستیم در 16 استان کشور با کمک استاندار و مدیریت بحران و پیگیری رئیس سازمان محیط زیست مانور اطفای حریق را در این استان‌ها برگزار کنیم. در این مانورها از امکانات و تجهیزاتی اعم از بالگرد و سنسورهای حریق استفاده می‌شود و در مجموع آمادگی نیروهای محیط زیست در برابر آتش سوزی جنگل‌ها نسبت به گذشته افزایش یافته است.

از طرفی در سال گذشته نقاط حساس آتش‌سوزی در سطح مناطق چهارگانه محیط زیست شناسایی شد و برای این نقاط پاسگاه‌های سیاری برای پایش مناطق تشکیل شد. به عنوان نمونه در مناطقی مانند پارک ملی گلستان که در 10 سال گذشته رشد آتش‌سوزی داشته سنسورهای هشدار حریق قرار داده شده تا از طریق ارسال پیامک، وقوع حریق اطلاع رسانی شود و پس از آن اقدامات شکل بگیرد.

رئیس سازمان محیط زیست نسبت به مسأله آتش‌سوزی جنگل‌ها حساس است و یکی از مواردی که در ارزیابی مدیران حوزه لحاظ کرده موضوع آمادگی نیروها در برابر حریق جنگل‌هاست به طوری‌که این رویه باعث شد تا در سال گذشته در مقایسه با سال 93 میزان حریق جنگل‌های حفاظت شده 50 درصد به لحاظ وسعت کاهش یابد.




در سال 93 حدود 6500 هکتار از مناطق چهارگانه دچار حریق شد و این میزان در سال 94 به 3300 هکتار رسید و در مجموع حدود 50 درصد کاهش حریق را در مناطق چهارگانه محیط زیست داشتیم که مهم‌ترین عامل آن اقدامات درون سازمانی در سال گذشته است.

همچنین گزارشی در سال گذشته به معاون اول رئیس جمهور ارائه شد و به دنبال آن کمیته اطفای حریق در سطح کشور با محوریت سازمان مدیریت بحران، وزارت دفاع، سازمان هوا و فضای سپاه، سازمان جنگل‌ها و محیط زیست تشکیل شد و در این کمیته مباحث تأمین تجهیزات و بالگرد پیگیری می‌شود. در سال 94 بالگرد اطفای حریق برای حدود 2 الی 3 استان مستقر شده بود که یک بار در استان گیلان و بار دیگر در استان فارس مورد استفاده قرار گرفت.

در سال 95 تمامی این اقدامات به طور جدی و وسیع تقویت می‌شود. در اواخر اردیبهشت ماه امسال در 18 استان کشور مانور اطفای حریق با کمک استاندار برای اولین بار در سطح کشور برگزار شد. این مانورها تأثیر بسزایی در اقدامات محیط زیست دارد. همچنین قرار است پس از ماه رمضان و در تیرماه نیز مانور بزرگ آتش‌سوزی جنگل را در پارک ملی گلستان با کمک استان‌های خراسان شمالی، مازندران، گلستان و سمنان برگزار کنیم.

تمهیدات سازمان محیط زیست تا چه اندازه در کاهش و مهار آتش سوزی و روند تخریب جنگل‌ها موثر بوده؟

تیموری: وقتی آتش سوزی پارک ملی گلستان در طول 10 سال گذشته را مقایسه می‌کنیم، می‌بینیم در هیچ سالی کمتر از 800 هکتار آتش سوزی نداشتیم اما با اقداماتی که در سال گذشته انجام شد میزان آتش سوزی به70 هکتار رسید. در حال حاضر از نظر تجهیزات مأموران مشکلی نداریم اما آنچه نیاز داریم تجهیز جامعه محلی است تا در زمان بحرانی در اختیار جوامع محلی قرار بگیرد.در سطح کشور 2500 نیروی محیط بان فعال هستند و در مانورهای اطفای حریق از همه نیروها استفاده می‌شود.

در سال جاری و در سطح مناطق چهارگانه کشور 34 بار آتش سوزی صورت گرفته است. 10 بار در استان فارس، 10 بار در چهارمحال و مابقی هم در ایلام و لرستان بوده که 218 هکتار از مناطق دچاری حریق شده است. درحالی که طی سه ماهه نخست سال گذشته 68 بار آتش سوزی اتفاق افتاده که 385 هکتار بوده است.

امسال برای اولین بار در 14 استان کشور بالگرد اطفای حریق مستقر است و در چهار استان لرستان، فارس، ایلام و لرستان از سنسورهای حریق استفاده می‌شود. اقدامات داخلی سازمان باعث کاهش حریق در جنگل‌های کشور شده است. ضمن اینکه نمی‌توان مناطق چهارگانه را با سایر مناطق مقایسه کرد. قطعا اگر در سال گذشته 3500 هکتار از جنگل‌ها در آتش سوخت در مناطق آزاد، این آمار بالای 7 هزار هکتار بوده است.

ادامه این نشست طی روزهای آینده منتشر می‌شود

منبع:سلامت نیوز