قرمز شدن دریاچه ارومیه نشانه حیات در آن است

مدیر دفتر برنامه ‌ریزی و تلفیق ستاد احیای دریاچه ارومیه گفت:قرمزی دریاچه ارومیه نشان از2 وضعیت دارد که یکی بازگشت حیات به این دریاچه و دیگری تبخیر زیاد به علت افزایش دما است که اولی خوب و دومی شوری را بالا می برد.


به گزارش سلامت نیوز به نقل از ایرنا،مسعود تجریشی افزود: قرمز شدن دریاچه نشان می دهد که باکتری ها، جلبک ها و آرتمیای موجود در این حوضه حیات گرفته اند.

وی به میزان تبخیر در دریاچه ارومیه اشاره کرد و گفت: سالانه یک متر از آب دریاچه تبخیر می شود که معمولا در 700 درصد آن از خرداد تا آخر شهریورماه اتفاق می افتد.

وی اظهار کرد: قبلا هم اعلام کرده بودیم تا آخر شهریورماه سطح دریاچه به حدود هزار و 800 کیلومتر مربع خواهد رسید در حالی که اکنون حدود دو هزار و 200 کیلومتر مربع است.

مدیر دفتر برنامه ‌ریزی و تلفیق ستاد احیای دریاچه ارومیه افزود: همچنین اکنون حدود دو میلیارد متر مکعب آب در دریاچه موجود است که تا آخر شهریورماه به حدود یک و نیم میلیارد متر مکعب کاهش خواهد یافت.

وی دامه داد : این دریاچه ها از نظر محیط زیستی دریاچه هایی هستند که وابستگی زیادی به آب باران دارند، در تابستان هم بارندگی بسیار کاهش می یابد بنابراین عملا از اردیبهشت ماه تا خرداد دیگر آب بارانی وارد دریاچه نمی شود و هر چه هست تبخیر است.

مدیر دفتر برنامه ‌ریزی و تلفیق ستاد احیای دریاچه ارومیه گفت: اکنون سطح دریاچه ارومیه حدود دو هزار کیلومتر مربع است بنابراین اگر در سال یک متر تبخیر شود سالانه حدود دو میلیارد متر مکعب از آب تبخیر می شود که در صوورت عدم تزریق آب ، دریاچه از دست می رود .

منبع:سلامت نیوز

درخواست رئیس سازمان جنگل‌ها از رسانه ملی

رئیس سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری کشور در نامه‌ای به رییس سازمان صدا و سیما خواستار توجه بیشتر این رسانه به اطلاع‌رسانی و فرهنگ‌سازی برای پیشگیری از وقوع حریق در جنگل‌ها و مراتع شد.

به گزارش ایانا از مرکز اطلاع رسانی سازمان جنگل‌ها، خداکرم جلالی خطاب به عبدالعلی علی‌عسکری نوشت: حفاظت از منابع طبیعی تجدیدشونده کشور یکی از مؤلفه‌های مهم تحقق اقتصاد مقاومتی و امنیت ملی محسوب شده و حفظ یا تخریب این منابع خدادادی تاثیر زیادی بر حیات اقتصادی و اجتماعی جوامع روستایی و شهری دارد، به‌نحوی که مقام معظم رهبری بارها بر حفاظت از این منابع تاکید فراوان داشته‌اند.

جلالی یادآور شد: آتش‌سوزی یکی از عوامل تخریب پوشش گیاهی جنگل‌ها و مراتع است به نحوی که در سال ۱۳۹۵ با وقوع ۲۱۸۳ فقره آتش‌سوزی، پوشش گیاهی نزدیک به ۲۰ هزار هکتار از جنگل‌ها و مراتع کشور آسیب دید و با توجه به بررسی‌های به عمل آمده امسال نیز به دلیل وقوع بارندگی های مناسب بهاری و رشد گونه های علفی یکساله همچون سال گذشته احتمال آتش‌سوزی‌ در عرصه‌های جنگلی و مرتعی بسیار زیاد است و در صورت عدم رعایت نکات ایمنی توسط مردم شاهد گسترش آتش‌سوزی‌ها خواهیم بود، در نتیجه فرهنگ‌سازی عمومی امری اجتناب‌ناپذیر برای پیشگیری از وقوع حریق است .

رئیس سازمان جنگل‌ها یکبار دیگر از رییس رسانه ملی خواستار همکاری بیشتر صدا و سیما در امر فرهنگ‌سازی و اطلاع‌رسانی برای پیشگیری از وقوع حریق در جنگل‌ها و مراتع شد و محسن نقیلو مدیرکل روابط عمومی و امور بین‌الملل سازمان جنگل‌ها را به‌عنوان نماینده سازمانی برای هماهنگی معرفی کرد.

تهیه گزارش‌های خبری با هدف ترویج فرهنگ پیشگیری از حریق در جنگل‌ها و مراتع، پخش موشن‌گرافی با موضوع آموزش پیشگیری از حریق و انتشار پیام‌های هشدار دهنده جهت زیرنویس در برنامه‌های پرمخاطب صدا و سیما از جمله مواردی است که روابط عمومی مسئولیت پیگیری آن را خواهد داشت.

منبع:ایانا

حفاظت از منبعی ارزشمند: حفاظت از آب در کشاورزی/ ۳ درصد آب کره زمین شیرین است/ فیتوباک، مانع ورود آلاینده‌ها به سیستم‌های فاضلاب یا سازه‌های آبی اطراف آن‌ها

جلوگیری از آلودگی آب برای حفاظت از محصول؛ دستاوردی که ناشی از این نگاه است که آب حیاتی ترین منبع زندگی بوده و بنابراین، محافظت از آب عنصری ضروری در کشاورزی پایدار است.

به گزارش ایانا از وبسایت "ریسرچ بایر"، متخصصان علوم محصولات زراعی بایر (Bayer) سیستم نوآورانه ای برای کشاورزان طراحی کردند که از آلودگی آب های سطحی، مثلاً با عوامل حفاظت از محصول، جلوگیری می کند. هر نوعی از آفت کش ها که در آب شستشوی پس از پاکسازی مزارع به جای می ماند، دقیقاً به همان شیوه طبیعی شان شکسته شده و فقط کارآمدتر می شود.

چالش: آب شیرین منبع مهم کشاورزی و یکی از نیازهایی است که کشاورزان باید به شیوه پایدار از آن استفاده کنند.

راه حل: محققان بایر یک سیستم زیستی برای تصفیه کردن آب استفاده شده برای پاکسازی تجهیزات پاششی به وجود آورده اند.

مزایا: سیستم فیتوباک (Phytobac) روش ساده ای برای کشاورزی پایدار و حفاظت از محیط زیست را برای کشاورزان ایجاد می کند.

"۷۱ درصد سطح کره زمین را آب پوشانده است که تنها ۳ درصد از آن آب شیرین است."

سیستم پاکسازی زیستی کشاورزی

سیستم فیتوباک که کارشناسان بایر آن را به وجود آورده اند، تضمین می کند که آلاینده ها نمی توانند هنگامی که تجهیزات پاششی مزارع پر یا تمیز می شوند، وارد سیستم های فاضلاب و یا سازه های آبی اطراف آن ها شوند. ابتدا آب آلوده در مخزنی از گِل، جائی که خاک سخت به شکل رسوب حل می شود، جریان می یابد. 

مایع باقی مانده شفاف در مخزن دوم ذخیره و در ظرف فرعی (زیرین) که با خاک زراعی و کاه پرشده با مقادیر مشخصی تغذیه می شود. کاه نقش منبع اضافی کربن را دارد که تجزیه میکروبی را افزایش می دهد. عناصر نظارتی و اندازه گیری، سطوح رطوبت خاک را تنظیم می کنند و شرایط ایده آلی را برای میکروارگانیزم هایی از قبیل باکتری ها و قارچ ها به وجود می آورند. این آنزیم ها با کمک های کوچک شان باقی مانده قارچ کش ها، علف کش ها و حشره کش ها را کاهش می دهند، در حالی که آب تبخیر می شود.

ترجمه: مهشید جلالیان

منبع:ایانا

درخواست چند تن از وزرای انگلیس برای مقابله با معضل بطری‌های پلاستیکی

احزاب مخالف دولت، فشارهای خود برای اجرای راهکارهای تازه به منظور تقویت بازیافت و جلوگیری از دورریز بطری‌های پلاستیکی در خیابان‌ها و سواحل این کشور را تشدید کردند.

به گزارش ایانا از گاردین، دولت انگلیس تحت فشار فزاینده‌ای است که یک برنامه تازه برای بطری‌های پلاستیکی ارائه کند تا مانع از ریخته شدن حجم عظیم این زباله‌ها در این کشور شود؛ گفته می‌شود در هر ثانیه ۴۰۰ بطری در انگلستان به فروش می‌رسد.

احزاب مخالف از وزرا خواسته‌اند طرحی برای دریافت پول اضافه از مصرف‌کنندگان و برگشت آن در هنگام تحویل بطری‌های خالی ارائه کنند که به عقیده متخصصان می‌تواند تعداد بطری‌های پلاستیکی که در خیابان‌ها و مناطق دریایی انگلیس دور ریخته می‌شود را به طور چشمگیری کاهش دهد. برنامه‌های مشابهی در چندین کشور با موفقیت انجام شده است.

این ایده از حمایت شرکت نوشابه سازی مشهور کوکاکولا برخوردار است و در میان هشدارهای کارشناسان مبنی بر اینکه مصرف افسارگسیخته پلاستیک در سراسر جهان به اندازه تغییرات اقلیمی دنیا را تهدید می‌کند مطرح شده است.

سو هیمن وزیر در سایه محیط زیست از حزب کارگر از دولت خواست که سریعا دست به کار شود. او می‌گوید: "برنامه برگشت پول از حمایت گسترده عمومی برخوردار است و ما را در مسیر اطمینان از اینکه تا حد ممکن زباله‌های خود را بازیافت می‌کنیم، بسیار به پیش خواهد برد".

کیت پارمینتر، سخنگوی مسائل زیست محیطی حزب لیبرال دموکرات می‌گوید خواست عمومی برای تدوین برنامه برگشت پول فزونی گرفته است. او اضافه می‌کند: "اوایل امسال کوکاکولا به پارلمان اسکاتلند اعلام کرد که از یک برنامه دقیق مبتنی بر برگشت پول حمایت می‌کند. اکنون که صنعت، از این طرح پشتیبانی می‌کند وقت آن است که دولت بریتانیا تمام تلاش خود را صرف تدوین چنین برنامه‌ای کند".

گاردین هفته گذشته آمار جدیدی به دست آورد که نشان می‌دهد در هر دقیقه یک میلیون بطری در سراسر جهان فروخته می‌شود و این میزان تا سال ۲۰۲۱ تا ۲۰ درصد افزایش می‌یابد.

انسان‌ها در هر ثانیه تقریبا ۲۰ هزار بطری پلاستیکی تولید می‌کنند

نمودار تولید جهانی بطری‌های پلاستیکی در جهان، واحد میلیارد

بر اساس گزارش منتشر نشده‌ای که در پارلمان انگلیس تهیه شده اگر مقامات، برنامه‌های برگشت پول که در کشورهایی مانند آلمان و استرالیا نیز انجام می‌شود را اجرا کنند، می‌توان در هر هفته از دور ریز بیش از ۴ میلیون بطری پلاستیکی در خیابان‌ها و محیط‌های دریایی جلوگیری کرد.

در دوره منتهی به انتخابات عمومی ماه گذشته، در شعارهای حزب محافظه کار از چنین برنامه‌ای سخن به میان نیامد اما چنان‌که یکی از سخنگویان وزارت محیط زیست، غذا و امور روستایی می‌گوید در قالب استراتژی وسیع‌تر مربوط به زباله‌ها که در ماه آوریل آغاز شده، به چنین طرحی توجه شده است.

این سخنگو می‌گوید: "ما در بازیافت زباله‌های پلاستیکی پیشرفت بسیار زیادی داشته‌ایم؛ یعنی از میزان ۱۳ هزار تن در سال ۲۰۰۰ به رقم ۳۳۰ هزار تن در سال ۲۰۱۵ رسیده‌ایم. ما در حال بررسی راهکارهای عملی بهتری برای مدیریت بدترین انواع زباله‌ها از جمله بطری‌های پلاستیکی هستیم".

اما کارولین لوکاس نماینده پارلمان از برایتون پاویلیون و یکی از رهبران حزب سبز معتقد است که وزیران دولت باید اقدامات بیشتری انجام دهند.

وی می‌گوید: "دولت تحت فشار فزاینده‌ای است تا در مورد بحران بطری‌های پلاستیکی دست به اقدام بزند. با چنین اکثریت ضعیفی در مجلس عوام و با توجه به مطالبه عمومی و حمایت پویش‌های مردمی علیه زباله‌های پلاستیکی، احتمال زیادی وجود دارد که وزیران کابینه، برنامه دریافت پول اضافه از بطری‌های پلاستیکی را تصویب کنند".

وی اضافه می‌کند: "برای دولتی که از اعاده حیثیت خود ناامید است، برداشتن چنین گام ساده‌ای تنها یک اقدام درست نیست بلکه به منافع آنها نیز کمک می‌کند".

در اسکاتلند حمایت‌ها از برنامه برگشت پول در حال افزایش است. هفته گذشته حزب ملی اسکاتلند مطالعه دقیقی در مورد چگونگی عملی شدن چنین برنامه‌ای در مورد بطری‌های پلاستیکی و قوطی‌های کنسرو را آغاز کرد.

رزانا کانینگهام وزیر محیط زیست اسکاتلند می‌گوید: "وقتی برنامه برگشت پول مطرح می‌شود، دولت اسکاتلند باید چند مساله را مد نظر داشته باشد و تنها در صورتی می‌تواند به این مسائل بپردازد که لزوم طراحی یک سیستم عملی را درک کند".

میزان بازیافت بطری‌های پلاستیکی در بریتانیا ۵۹ درصد است که در مقایسه با کشورهایی همچون آلمان، نروژ و سوئد که با اجرای طرح‌های برگشت پول به ۹۰ درصد بازیافت دست یافته‌اند، رقم پایینی به شمار می‌رود.

کوکا کولا در بسیاری کشورهای اروپایی یک برنامه بازیافت طراحی کرده و اکنون پس از تشدید فشارهای فعالان زیست محیطی، حمایت خود را از این برنامه‌ها در انگلستان نیز اعلام کرده است. این شرکت پیش از آنکه تحقیقات درباره بطری‌های پلاستیکی پس از انحلال پارلمان رها شود، در گزارشی به کمیته بازرسی زیست محیطی اعلام کرده بود: "ما معتقدیم که به یک رویکرد تازه نیازمندیم. ما با توجه به تجربیات خود در کشورهای دیگر معتقدیم که برنامه پس دادن بطری‌های نوشابه می‌تواند به افزایش بازیافت و کاهش دورریز این زباله‌ها کمک کند".

بر اساس تحقیق بنیاد الن مک آرتور، هر ساله بین ۵ تا ۱۳ میلیون تن پلاستیک وارد اقیانوس‌های جهان و از این مسیر، وارد معده پرندگان دریایی، ماهی‌ها و دیگر ارگانیزم‌های دریایی می‌شود؛ پیش بینی می‌شود تا سال ۲۰۵۰ وزن پلاستیک‌های موجود در اقیانوس‌ها به بیش از وزن ماهی‌ها برسد.

فعالان کمپین علیه زباله‌های پلاستیکی می‌گویند پلاستیک در حال آلوده کردن همه سیستم‌های طبیعی و تعداد فزاینده‌ای از ارگانیزم‌های روی زمین است؛ پیش از این، بخشی از این آلودگی وارد زنجیره غذایی انسان هم شده است.

ترجمه: محسن حدادی

منبع:ایانا

کویر در سراب انتقال آب

این بدترین خبر برای مردمی بود که از نزولات آسمانی نا‌امید شده‌ و به طرح‌های انتقال آب از مبدأهای مختلف به فلات مرکزی امیدوار بودند. حالا پس از سال‌ها تلاش و وعده‌های متفاوت برای انتقال آب از دریای عمان به فلات مرکزی ایران، چند روز پیش وزیر راه‌وشهرسازی با انجام این طرح مخالفت کرده، این درحالی است که پیش از این ‌بارها درباره انتقال آب از سر‌شاخه‌های کارون، خزر و دریای عمان به مردم فلات مرکزی وعده داده شده و مردم را به رفع مشکل بی‌آبی امیدوار کرده بود. پس از کش‌و‌قوس‌های فراوان به نظر می‌رسد انتقال آب از دریای عمان تنها برای سه استان شرقی قطعی شده است.به گفته مدیرعامل شرکت آب منطقه‌ای سیستان‌و‌بلوچستان طرح انتقال آب از دریای عمان با هدف تأمین آب شرب سه استان شرقی کشور برنامه‌ریزی شده که در فاز اول اجرایی در افق ۱۴۰۷ به میزان ۲۵۰ میلیون مترمکعب توسط وزارت نیرو در حال انجام است. 
مخالفان و موافقان یک طرح قدیمی
ماجرا به سال‌ها پیش بر‌می‌گردد، زمانی که محمود احمدی‌نژاد به ساکنان کویری ایران قول داد، فلات مرکزی را آباد خواهد کرد. طرح او برای آبادسازی مناطق کویری و خشک ایران انتقال آب دریا از شمال و جنوب به این مناطق بود. قرار بود انتقال آب از دریای خزر و عمان به 13 استان خشک و کویری ایران انجام شود؛ طرحی که در روزهای نخست او وزرایش با قطعیت آن را یکی از به‌صرفه‌ترین طرح‌های موجود دانسته بودند حالا با مخالفت وزیر راه‌وشهرسازی روبه‌رو شده؛ به گفته عباس آخوندی این طرح نه‌تنها صرفه اقتصادی برای کشور نخواهد داشت بلکه محیط‌زیست را هم به نابودی خواهد کشاند. عباس آخوندی در مراسم گرامیداشت روز دریانوردی گفت: اجرای طرح‌هایی مانند انتقال آب از دریای عمان به داخل سرزمین می‌تواند بسیار گرانقیمت باشد و از نظر محیط‌زیست نیز معلوم نیست چه شرایطی را به‌وجود می‌آورد. نمی‌توانیم سواحل خود را از جمعیت خالی کنیم و به دنبال انتقال آب از دریا به نقاط کویری کشور باشیم زیرا کویر زندگی خود را دارد و باید آباد شود. آخوندی یکی از دلایل مخالفت خود با این طرح را آسیب‌رساندن به مناطق ساحلی ایران می‌داند: ایجاد تعادل جمعیتی کشور در شهرهای بندری مانند سواحل مکران بسیار مهم است. توسعه شهرهای بندری و افزایش جمعیت در مکان‌هایی مانند سواحل مکران برای توسعه ملی و امنیت ملی ایران بسیار باصرفه است و باید آن نیز را پیگیری کرد. باوجود برخی مخالفت‌ها اما حسن روحانی در اسفند سال 94 در سفر استانی خود به یزد انتقال آب از خلیج‌فارس به استان‌های یزد و کرمان را وعده داد؛ وعده‌ای که خیال مردم این دو استان کم‌آب را تا حدی راحت کرده بود. روحانی گفته بود: طرح انتقال آب از دریای عمان و خلیج‌فارس به فلات مرکزی ایران در دستور کار دولت است و بر‌اساس بررسی‌های دولت، اولین استانی که آب خلیج‌فارس وارد آن می‌شود یزد خواهد بود. پیش‌ازاین نایب‌رئیس مجمع نمایندگان استان خراسان‌رضوی به‌عنوان یکی از استان‌های مقصد در انتقال آب خبر داده بود که وزیر نیرو با انتقال آب از دریای عمان به خراسان‌رضوی موافقت کرده و این موضوع در دستور کار قرار دارد. 
حمید چیت‌چیان، وزیر نیرو خرداد سال 93 هم با اعلام موافقت در دیدار با رئیس مجمع نمایندگان استان یزد با توجه به بحران جدی آب در این استان، 500 مترمکعب در ثانیه از آب خلیج‌فارس را به استان یزد تخصیص داد و در‌این‌زمینه دستور لازم را صادر کرد. 
هیچ کاری نشد ندارد
باوجود مخالفت‌های اخیر وزیر راه‌وشهرسازی با انتقال آب از دریای عمان به فلات مرکزی ایران مسئولان کرمانی به اجرای این طرح امیدوارند. ابراهیم علیزاده، مدیر‌عامل آب منطقه‌ای استان کرمان، به «وقایع‌اتفاقیه» می‌گوید دلیل اظهارات اخیر وزیر راه را نمی‌داند اما پروژه انتقال آب از دریای عمان در حال پیگیری است. او می‌گوید که اجرای این طرح در حیطه اختیارات وزارت نیرو بوده و این وزارتخانه با اجرای آن موافقت کرده است. به گفته او سه پروژه برای انتقال آب به کرمان وجود دارد که همه آنها عملی است: به عقیده من هیچ کاری نشد ندارد. یکی از مهم‌ترین این پروژه‌ها انتقال آب برای صنعت است که ما با سرمایه‌گذار قرار‌داد بسته‌ایم برای اینکه موانع دولتی را برای انتقال رفع کنیم. هزینه انتقال آب اما بر عهده سرمایه‌گذار است. پس از انتقال ما به صورت تضمینی تا 25 درصد از آب انتقالی را از سرمایه‌دار برای مصرف شرب پنج شهر جنوبی استان خریداری خواهیم کرد. به گفته علیزاده، این پروژه کاملا شدنی است. او درباره تأخیر در انجام انتقال آب هم می‌گوید: دلیل تأخیر‌های پیش‌آمده توقف طرح نیست. یکی از دلیل‌های تأخیر در مطالعات و اجرای طرح نبود منابع مالی بوده است. 
انتقال آب به 3 استان شرقی، یزد و کرمان در برزخ
چهارمین نشست هماهنگی طرح انتقال آب دریای عمان به استان‌های سیستان‌و‌بلوچستان، خراسان‌رضوی و خراسان‌جنوبی صبح روز گذشته در چابهار برگزار شد؛ جلسه‌ای که خروجی آن انتقال قطعی آب به سه استان شرقی ایران بود. به گفته مدیران عامل شرکت‌های آب منطقه‌ای سیستان‌و‌بلوچستان، خراسان‌جنوبی و خراسان‌رضوی در این نشست پیشرفت مطالعاتی طرح انتقال آب دریای عمان به این استان‌ها بررسی شد. اتابک جعفری، مدیرعامل شرکت آب منطقه‌ای سیستان‌و‌بلوچستان در ابتدای جلسه گزارشی از وضعیت منابع آبی استان ارائه کرد و طرح انتقال آب از دریای عمان به استان‌های شرق کشور را برای سیستان‌و‌بلوچستان مفید و ضروری دانست و گفت: طرح «انتقال آب دریای عمان» می‌تواند نقشی اساسی در تأمین آب شرب استان‌های شرقی کشور ایفا کند. طرح انتقال آب از دریای عمان با هدف تأمین آب شرب سه استان شرقی کشور برنامه‌ریزی شده که در فاز اول اجرایی در افق 1407 به میزان 250 میلیون مترمکعب و در افق 1420 به میزان 750 میلیون مترمکعب توسط وزارت نیرو در حال انجام است. حسین امامی، مدیرعامل آب منطقه‌ای خراسان‌جنوبی در ادامه این جلسه استان حوزه مسئولیتش را دارای تنش و بحران‌های آبی فراوان اعلام کرد و طرح انتقال آب از دریای عمان به این استان را دارای مزایای زیادی برای ساکنان خراسان‌جنوبی دانست. حالا با قطعی‌شدن انتقال آب از دریای عمان به سه استان شرقی ایران این استان‌های یزد و کرمان هستند که در برزخ انتقال آب قرار دارند؛ استان‌هایی که از طرح انتقال آب بهشت‌آباد هم بی‌بهره ماندند و تنها امیدشان به آب‌های خلیج‌فارس است. مدیرعامل آب منطقه‌ای استان یزد کمتر از یک ماه پیش اعلام کرده که انتقال آب در این استان حال و روز خوشی ندارد. او به خبرگزاری‌ها گفته است: کارهای اولیه انتقال آب خلیج‌فارس به یزد و همچنین کارهای مطالعاتی این طرح انجام شده ولی کار اجرایی‌ای در این رابطه تاکنون صورت نگرفته است.

منبع:وقایع اتفاقیه

انرژی خورشیدی و سهم کربن کشورها

مریم شهبازی*: طبق پروتکل کیوتو هر کشوری با توجه به جمعیت، مساحت، سهم اقتصادی و... تا میزان خاصی مجاز به تولیدگاز دی اکسید کربن است. کشورها در صورتی که بیشتر  از مقدار مجاز، کربن تولید کنند، باید اقدام به خرید سهم اضافی از کشورهایی کنند که سهم کربنشان را  استفاده نکرده اند،  به عنوان مثال کشوری صنعتی  مانند آلمان از کشوری که بخش صنعت آن توسعه چندانی نیافته (مانند  نامیبیا ) و مقدار تولید کربن آن بسیار کم است، سهم بخرد.

این مطلب که صفحه های خورشیدی در هنگام تولید برق، گازهای گلخانه ای و دی اکسید کربن منتشر نمی کنند، مورد تردید است. اما  چرا صفحات خورشیدی  مورد توجه اشخاصی است که نگران تغییرات  آب و هوایی و انتشار گازها ی گلخانه ای اند؟

درمقابل برخی اعتقاد دارند که ساخت صفحات خورشیدی نیازمند صرف انرژی  بسیار زیاد  در مکان تولید   هستند چرا که   بیشترین انرژی هنگام ذوب،  تصفیه و پالایش سیلیسیم بکار می رود که در ساخت این صفحات استفاده می شود،  زیرا این صفحات برای جذب نور خورشید و تبدیل آن به برق، نیازمند گرمای زیادی هستند تا سیلیسیم به نقطه ذوب برسد.

 نقطه ذوب سیلیسیم ها 1414  درجه سانتی گراد است، که این مقدار  124درجه سانتی گراد کمتر از درجه ذوب آهن است . هنگامی که در این دما سیلیسیم در کوره های الکتریکی ذوب می شود، نه تنها میزان الکتریسیته تولیدی شان بیشتر از میزان  سوخت ها ی فسیلی است، بلکه میزان انتشار گاز دی اکسید کربن شان نیز کمتر از سوخت های فسیلی است.

 بنابراین هنگامی که صفحات خورشیدی جدیدی نصب می شود، ابتدا باید کار با محاسبه بدهی کربن  آغاز شود (طبق پروتکل کیوتو هر کشوری با توجه به جمعیت، مساحت، سهم اقتصادی و... تا میزان خاصی مجاز به تولیدگاز دی اکسید کربن است. کشورها در صورتی که بیشتر  از مقدار مجاز، کربن تولید کنند، باید اقدام به خرید سهم اضافی از کشورهایی کنند که سهم کربنشان را  استفاده نکرده اند،  به عنوان مثال کشوری صنعتی  مانند آلمان از کشوری که بخش صنعت آن توسعه چندانی نیافته (مانند  نامیبیا ) و مقدار تولید کربن آن بسیار کم است، سهم بخرد). 

 طبق دیدگاه حفاظت از  گازهای گلخانه ای قبل  از اینکه  صفحات خورشیدی  به جای کمک به کاهش گازهای گلخانه ای  مشکل ساز شوند، باید به بدهی کربن توجه داشت.

در این بین برخی تا جایی  پیش رفته اند که پیشنهاد می کنند؛ اگر  هدف از نصب صفحات خورشیدی صرفا زیست محیطی است(در اغلب موارد صادق است ) این امر کاری بیهوده ای است.

ولیفرد وان سارک(wilfried vansark ) و همکارانش تعدادی از صفحات خورشیدی را در دانشگاه اوتراخت هلند مورد بررسی قرار دادند و نتایج مطالعات خود  را در مجله   nature communication منتشر کردند. 

از نظر این محققان ابتدا باید مقدار انرژی بکار رفته برای ساخت صفحات خورشیدی نصب شده جهان و نیز مقدار انتشار گاز دی اکسید کربنی که در تولید انرژی آن ها ایجاد شده طی دوره زمانی 1975-2015 محاسبه شود،  آنها همچنین به میزان انرژی تولیدی صفحات از زمان نصب و تطبیق آن با میزان عدم انتشار گاز دی اکسید کربن در اتمسفر توجه کردند اگرچه محققان در گذشته چرخه زندگی انرژی های خورشیدی را بررسی کردند، اما هیچکدام از آنها  این حقیقت را که فرایند ساخت صفحات نسبت به گذشته کارآمدتر شده است را بررسی نکردند و صرفا  دکتر وان سارک و همکارانش این عوامل را  بررسی کردند.

دکتر وان سارک و همکارانش برای تخمین تعداد صفحات خورشیدی که در سراسر جهان نصب شده است از داده های سازمان بین المللی انرژی و سازمان مستقل بین دولتی استفاده کرده اند.

آنها اطلاعاتی در خصوص مقدار انرژی لازم برای ساخت صفحات را از دوجین مطالعات انجام شده بدست آوردند. از نظر محققان مقدار دی اکسید کربنی که طی ساخت یک صفحه منتشر می شود، به عواملی از قبیل زمان ساخت، محل ساخت و نیز مقدار انتشار گازها به محل نصب صفحات خورشیدی وابسته است. به عنوان مثال مقدار انتشار گازهای گلخانه ای توسط صفحات خورشیدی ساخت کشور چین دو برابر صفحاتی است که در اروپا ساخته می شود زیرا کشور چین در زمینه تولید انرژی، بیشتر به سوخت های فسیلی متکی است، اما  نصب صفحات خورشیدی از نظر مزیت های زیست محیطی،  در چین 2برابر اروپاست.

 به عبارتی انرژی های پاک تولیدی صفحات خورشیدی، جایگزین الکتریسیته ای می شود که از سوختن مقدار زیادی گاز یا زغال سنگ تولید می شود. همچنین نتایج گروه وان سارک بیانگر این است که  صفحات خورشیدی که امروز ساخته می شوند به طور متوسط در طول عمر مفیدشان به ازای هر کیلو وات ساعت تولید انرژی، 20گرم گاز دی اکسید کربن منتشر می کنند، این مقدار بسیار کمتر از میزان انتشار گاز دی اکسید کربن تولیدی صفحات خورشیدی(400-500گرم) تولید شده در سال 1975است. در این تحقیق مقدار انتشار گاز دی اکسید کربن  سال 1975به عنوان سال پایه در نظر گرفته شده است.

طبق پیش بینی ها، عمر مفید صفحات خورشیدی صرف نظر از مکان تولیدی، حدود 30سال است.  همچنین عمر مفید صفحات خورشیدی برای تولید این مقدار انرژی مورد نظر مستلزم این است که مدت زمان بکارگیری آن ها از  20سال به 2سال ( و یا کمتر ) کاهش یابد،  چرا که به مرور زمان فرایند ساخت صفحات خورشیدی کاراتر می شود. علاوه بر این، نتایج تحقیق نشان داد که با دو برابر کردن ظرفیت تولید صفحات خورشیدی جهان، هزینه های مورد نیاز برای ساخت یک صفحه حدود 12%کاهش یافته و متعاقب آن انتشار گاز دی اکسید کربن به 17تا 24% کاهش خواهد یافت. 

در این گزارش تاکید شده که نتایج این مطالعات قطعی نیست، بنابراین دوستداران محیط زیست می توانند امیدوار باشند. البته همه این موارد به تعداد تقویت کننده هایی وابسته است که در مدل سال 1997 به عنوان نقطه تعادل  در نظر گرفته شده،  شاید تاکنون به این نقطه نرسیده باشیم و بدبینانه ترین حالت ممکن این است که  در سال 2018 به این نقطه برسیم و  پس از آن،  شرایط مورد نیاز و موارد زیست محیطی انرژی های خورشیدی بی عیب و نقض خواهند بود.

*مترجم و کارشناس ارشد برنامه ریزی اقتصادی و توسعه 

منبع: اکونومیست

منبع: زیست بوم

جنگل هم افسانه می شود

عطیه کاظمی مجرد: یکی بود یکی نبود، یک جنگلی بود سبز و زیبا. روی درخت های بلند پرنده ها آواز می خوانند و حیوانات کنار هم زندگی می کردند. تا اینکه حیوانات از شیر خسته شدند و تصمیم گرفتند به قرعه هر روز یکی پیش شیر برود که دیگر نه شیر زحمت شکار بکشد و نه آنها پا به فرار. یک روز نوبت  خرگوش باهوش شد و شیر را که سلطان جنگل بود، فریب داد.او دیرتر پیش شیر رفت و گفت شیری قوی تر در جنگل است که نمی گذارد نزد تو بیایم. شیر که نمی توانست قبول کند که کسی قوی تر از اون در جنگل هست به قصد از بین بردن شیر دیگر به سر چاهی که خرگوش نشانی داده بود، رفت. وقتی شیر را داخل چاه دید، پرید تا بهش حمله کند ولی سقوط کرد و از بین رفت. شیر ها یکی یکی از بین رفتند تا اینکه دیگه هیچ شیری تو جنگل نبود. حیوانات همه راضی و خوشحال بودند از اینکه دیگه کسی شکارشون نمی کند. حالا قدرت به دست خرگوش باهوش بود. کم کم چاه ها خشک شدند، تالاب ها مردند، درخت ها قطع ها شدند، پرنده ها رفتند و جنگل ها سوختند و ویلا شدند.
داستان شیر و نخجیران که بخشی  به افسانه تبدیل شده است و بخشی دیگر نیز تا سال های نه چندان دور فقط در قصه ها پیدا خواهند شد. شیر سلطان جنگل، اسطوره ای که دیگر نیست. جنگل ها به زودی به خاطره ای در عکس ها تبدیل می شوند. تبرها دردی بر درخت ها شده و آتش همنشین پرگدازش. جنگل سوخته دیگر پناه چه جانوری است؟ راستی دیگر چاهی هم باقی مانده تا شیر قصه را در آن بیندازیم؟ کسی نشانی از  خرگوش باهوش دارد؟
 باید از همین الان شروع کنیم. ارزش طبیعت را درک کنیم و به بچه هایمان آموزش بدهیم که همه مخلوقات آفرینش حق حیات دارند، همانطور که ما حق زندگی، آزادی، داشتن سرپناه و آغوش خانواده داریم. در زنجیره طبیعت همه به هم مربوط هستیم. اگر یکی در این زنجیر از بین برود، به همه آسیب می رسد. منابع طبیعی، جنگل، رود و دریا و کوه همه بستری برای زندگی است. بیایید زندگی ببخشیم و حیات را از بین نبریم. سد و معدن و صنایع اگرچه ضروری است ولی باید ارزیابی کنیم در برابر از دست دادن چه چیزهایی، چه چیزی به دست می آوریم. خشک شدن تالاب ها و دریاچه ها، از بین رفتن جنگل ها و درخت ها، آسیب زیادی به زندگی مردم زده و خواهد زد. فاجعه گرد و غبار داستانی است که تازه شروع شده است و فجایع زیانبار زیادی در پی ساختن سدها چه در اینجا و چه در کشورهای همسایه در انتظار ماست.

منبع: زیست بوم

بی‌آبی، دیار رستم را زمین‌گیر کرد

---

زابل با دمای 48 درجه سانتی‌گراد به عنوان گرم ترین نقطه زمین انتخاب شده در حالی که در سیستان و بلوچستان آب نیست

از مجموع 6 هزار و 553 روستا، در حال حاضر به یک هزار و 20 روستا با تانکر و به‌صورت سیار آبرسانی صورت می‌گیرد

خشکسالی های 18 ساله، کاهش شدید باران و برداشت های بی رویه از آب های زیر زمینی، این استان را با بحران شدید کم آبی رو به رو کرده است

افغانستان نیز سدهای متعددی روی رودی که به هیرمند می ریزد ساخته است و با اجرا نکردن قرارداد پرداخت حقابه به ایران بر مشکلات کمبود آب در این استان دامن زده است

---

هنوز ماه اول تابستان تمام نشده اما گرمای هوا طاقت فرساست. این روزها به هر پایتخت نشینی که می رسی اولین حرف این است که چرا هوا این قدر گرم شده و خدا به داد نیمه تابستان برسد. دمای هوای تهران این روزها حدود 38 درجه است و البته آب، به میزان کافی در دسترس مردم قرار دارد. هر جا که بروید آب سرد کن هست، مغازه‌ها، بطری‌های خنک آب معدنی در اختیارتان قرار می دهند و در خانه هم که آب خنک و یخ اولین چیزی است که هنگام بازگشت به منزل به آن پناه می بریم. با این وجود مردم نمی توانند از کلافگی و غر زدن در مورد گرما خودداری کنند. این در حالی است که در برخی مناطق کشورمان مانند سیستان و بلوچستان، این روزها دمای هوا نزدیک به 50 درجه است و آب هم نیست. پایتخت نشینان یا حتی مردم دیگر نقاط ایران نمی توانند تصوری از وضعیت بی آبی و گرمای این روزهای سیستان و بلوچستان داشته باشند. زابل با دمای 48 درجه سانتی گراد طی روزهای گذشته، به عنوان گرم‌ترین نقطه زمین انتخاب شده است و مردم این استان، برای تامین آب شرب به شهرهایی که وضعیت بهتری دارند می روند یا اینکه منتظر جاری شدن کم فشار آب در لوله ها می‌مانند. گرمای هوا و بادهای 120 روزه، تحمل بی‌آبی را برای روستاییان سیستان و بلوچستان دشوار کرده است. در حال حاضر از ۶هزار و ۵۵۳ روستای سیستان و بلوچستان، سه‌هزار و ۸۸۰ روستا فاقد هرگونه شبکه آبرسانی هستند. در یک‌هزار و 20 روستای این استان، آبرسانی به ‌صورت سیار و با تانکر انجام می‌ شود و جیره‌ بندی آب در ۳۶۲ روستا آغاز شده است. در حال حاضر در این روستاها مقدار جیره روزانه آب مشخص است و مردم در ساعات مشخصی برای دریافت جیره روزانه خود که با تانکر و به‌صورت سقایی تامین می‌شود، در محل های مشخص حضور می‌یابند. اما تعداد روستاهایی که با تانکر آبرسانی می‌شوند بیش از این است. در استان سیستان و بلوچستان از مجموع 6 هزار و 553 روستا، در حال حاضر به یک هزار و 20 روستا با تانکر و به‌صورت سیار آبرسانی صورت می‌گیرد.«باقر کرد» معاون استاندار سیستان و بلوچستان خبر داده که بحران بی ‌آبی تا اواسط شهریور امسال، در استان ادامه دارد. به گفته کرد، لایروبی قنات‌ها و چاه‌هایی که آب آشامیدنی مردم استان را تامین می‌کند در اولویت قرار گرفته، همچنین مشکل عمده مربوط به روستاهای فاقد سامانه آبرسانی است. میانگین فاصله این روستاها در سیستان و بلوچستان 55 کیلومتر است که برای تامین آب آشامیدنی آن‌ها، 42 دستگاه تانکر برای آبرسانی به 1020 روستای دچار بحران بی‌آبی در استان نیاز است که دستگاه‌های دولتی باید اقدامات لازم برای تامین این تعداد تانکر را انجام دهند. آب شرب در روستاهای، کیخا، لنگر بارانی، عبدا... بارانی، کنگ امامداد، محمدحسین بارانی، لکزایی، دراز، خاکسفیدی، شندک کیان آباد، شندک غلام رسول، صفرزایی، ملا نورمحمد، قلعه‌کولک، دولت‌آباد و گرگیچ هم از یک ماه گذشته تاکنون قطع بوده و تنها در ساعات معینی از روز وصل می‌شود.

آب کجا بود که جیره بندی باشد؟

بحران آب در سیستان و بلوچستان، پیشینه 18ساله دارد. خشکسالی‌های 18 ساله، کاهش شدید باران و برداشت های بی رویه از آب های زیر زمینی در سیستان و بلوچستان، این استان را با بحران شدید کم آبی رو به رو کرده است. همچنین وابستگی شمال این استان به رودخانه هیرمند که از افغانستان سرچشمه می‌گیرد موجب شده است که با قطع آب این رودخانه، بحران بی آبی و خشکسالی دامنگیر این منطقه شود و تالاب بین المللی هامون به عنوان منبع تامین آب و امرار معاش سیستان نیز به بیابان و منبع حرکت ریزگردها تبدیل شود. در حال حاضر به گفته معاون حفاظت و بهره برداری منابع آب شرکت سهامی آب منطقه ای سیستان و بلوچستان، دو میلیارد متر مکعب آب در هر سال زراعی، از منابع آب‌های زیر زمینی شامل چاه‌ها، قنوات و چشمه‌ها در این استان برداشت می شود و برای مصارف کشاورزی، صنعتی و آشامیدنی استفاده می شود. پایین آمدن سطح آب‌های زیر زمینی در سیستان و بلوچستان باعث کاهش کمیت و کیفیت آب در این استان شده است. همچنین حدود هشت هزار و 416 حلقه چاه غیرمجاز در سیستان و بلوچستان وجود دارد که از این تعداد دو هزار حلقه چاه براساس قانون تعیین تکلیف چاه‌های غیرمجاز مصوب سال 1389 قابل تعیین تکلیف و حدود 6 هزار حلقه چاه غیر قابل تعیین تکلیف هستند. کسری مخازن استان سالانه بالغ بر 180 میلیون متر مکعب است، و میزان برداشت چاه‌های غیرمجاز موجود در سیستان و بلوچستان افزون بر 300 میلیون متر مکعب در سال است. در این خصوص «حسینعلی شهریاری»، نماینده مردم زاهدان در مجلس شورای اسلامی در گفت و گو با «قانون» می گوید که مردم سیستان و بلوچستان دلِ پری از وضعیت بی آبی در این استان دارند. شهریاری در واکنش به موضوع جیره بندی آب می‌گوید: « آب کجا بود که جیره بندی باشد؟ روستاهای ما در سیستان و بلوچستان آب آشامیدنی ندارند و با تانکر برای آ‌ن ها آب برده می‌شود. روستاهایی که مشکل نداشتند نیز حالا دچار مشکل شده اند. 30 درصد شهرها اصلا لوله‌کشی ندارند و خود مردم برای خرید تانکر آب اقدام می‌کنند».شهریاری معتقد است که هیچ‌یک از دولت‌ها برای رفع مشکل آب این استان، اقدامی صورت نداده و همه بحث مالی را بهانه کرده‌اند. بخش خصوصی نیزریسک مالی این‌کار را نمی پذیرد» .

افغانستان، مقصر بی‌آبی سیستان

اما مشکل اساسی منابع آب سیستان و بلوچستان، وابستگی آن‌ها به افغانستان است. شهریاری در این‌خصوص می‌گوید در سال 1350 قراردادی با کشور افغانستان منعقد شد که بر اساس آن، این کشور موظف است سالانه 820 میلیون متر مکعب آب به ایران بدهد. البته این موضوع صورت اجرایی به خود نگرفته است؛ نه تنها اجرا نشدبلکه افغانستان، سدهای متعددی نیز روی رودی که به هیرمند می ریزد ساخته است. این در حالی است که طبق قراردهای بین المللی، هیچ کشوری اجازه ندارد با سدسازی بی‌رویه، وضعیت آب دیگر کشورها را دچار مشکل کند. اما دولتمردان ما برای مقابله با این مشکل، فقط شعار می دهند و هیچ پیگیری جدی وجود ندارد. در این خصوص فرماندار هیرمند نیز با اشاره به اینکه سه عامل ایجاد بی آبی در این استان همچنان پابرجا مانده اند، از این سه عامل به‌عنوان تفکیک نشدن خط انتقال آب‌شرب به شهرستان زهک، مرکز ولایت نیمروز در افغانستان و شهرستان هیرمند، عدم پیشرفت مراحل ساخت خط آبرسانی به شهرستان هیرمند، و عدم تکمیل مخزن آب 50 هزارمترمکعبی هیرمند نام برد. پیری با اشاره به اینکه برای تکمیل خط اختصاصی انتقال آب به هیرمند، چندین جلسه برگزار و پیگیری‌های جداگانه‌ای‌ انجام شده است، گفت: « توجیهی برای مردم نداریم، اصلا دیگر نمی‌دانیم چه بگوییم؟ مراحل ساخت خط اختصاصی انتقال آب به هیرمند، در حال اجرا است، اما دیر است». وی با انتقاد از عملکرد آب و فاضلاب شهری در سال گذشته، اضافه کرد: «از آبفای شهری رضایت نداریم، اگر آبفای شهری تصمیمات و توافقات سال گذشته را انجام می‌داد، امسال مشکل نداشتیم. اما کار را انجام ندادند. نبود ضمانت اجرایی از سوی افغانستان برای تامین آب شرب شمال و مرکز سیستان و بلوچستان نیز سبب شده تا چند سال پیش، مسئولان محلی طرح «انتقال آب از دریای عمان تا سیستان» را به دولت قبل پیشنهاد بدهند. اما این طرح که قرار بود در پر تنش‌ترین نقطه آبی کشور اجرا شود، از امسال عملیات اجرایی آن با اعتباری بالغ بر 800 میلیون دلار در استان کرمان شروع شده است. تنش‌های آبی سیستان و بلوچستان به‌حدی بود که وزارت نیرو را وادار کرد، این استان و 9 استان دیگر کشور به صورت آزمایشی طرح جداسازی آب شرب از آب بهداشتی را اجرا کنند. اما تاکنون اجرایی نشده است. طولانی‌شدن قطع آب در برخی روستاهای شمال سیستان و بلوچستان سبب شده که تعدادی از روستاییان برای فرار از گرما و بی‌آبی، به شهر زابل در مرکز سیستان پناه ببرند».

سیستانی‌ها، قربانیان بی‌صدا

عضو کمیسیون کشاورزی مجلس نیز با انتقاد از تداوم سدسازی کشور افغانستان بر روی هیرمند، گفت: « ورودی آب هیرمند به ایران در سال‌های اخیر تحت تاثیر شرایط اقلیمی و عدم حقابه ایران از سوی افغانستان بوده، از این‌رو این دو عامل سبب شده در سال‌های اخیر میزان آب رودخانه هیرمند دارای نوسات زیادی شود. این موضوع باعث شده، پدیده ریزگردها که از قدیم نیز وجود داشته، تشدید شود. متاسفانه کشور افغانستان اعمال نظر یک جانبه‌ای نسبت به حقابه زیست محیطی، کشاورزی و شرب هیرمند داشته و عملا با جلوگیری از ورود آب به سیستان موجب شده نه تنها کشاورزی این منطقه نابود شود، بلکه پدیده بیابان زایی و ریزگردها نیز گسترش یابد». آنچه مسلم است منطقه سیستان در سال‌های اخیر نوعی از تغییر اقلیم را تجربه می‌کند و بی توجهی مسئولان در کنار سدسازی‌های افغانستان نیز این موضوع را تشدید کرده است. در نهایت، قربانی این مشکلات ،تنها مردم هستند؛ مردمی که باید گرمای 50 درجه را بدون آب و وسایل سرمایشی بگذرانند، تلفات داشته باشند اما دم نزنند. و اگر هم زدند، صدایشان به جایی نرسد.

منبع:قانون

واکنش‌های زودهنگام و عجولانه "همسایگان نامهربان آبی"

علی خالوئی، کارشناس منابع طبیعی

اجرای کنفرانس بین‌المللی گردوغبار تهران، با حضور کارشناسان مجامع بین‌المللی، معاون دبیر کل و رئیس برنامه محیط زیست سازمان ملل، اریک سولهایم، وزرا و نمایندگان بیش از ۵۰ کشور جهان را شاید یکی از مهمترین اتفاقات سال‌های اخیر در حوزه منابع طبیعی و محیط زیست کشور، بتوان قلمداد کرد.

کنفرانسی که سه روز طول کشید. دو روز ابتدا و انتهای آن در تهران به تبادل نظر، جمع‌بندی و تهیه بیانیه نهایی -هرچند به تاخیر-، گذشت؛ و یک روز میانی آن، به بازدیدهای میدانی از "پروژه‌های مبارزه با بیابان‌زایی" که منابع‎طبیعی مجری آنها بود، اختصاص یافته بود.

هرچند سازمان محیط زیست متولی برگزاری این کنفرانس بود، ولی از آنجا که نمونه‌های اجرایی پروژه‌های مبارزه با گرد و غبار در حوزه منابع طبیعی است، به شکلی این مجموعه حرف اول و آخر را می‌زد، ای نرا بازدیدکنندگان از پروژه‌های بیابان‌زدائی دشت کاشان، خود واقف بودند، ولی متاسفانه توقعی که از سازمان محیط زیست می‌رفت نسبت به هماهنگی‌های درون سازمانی با سازمان جنگل‌ها و مراتع، کارشناسان منابع طبیعی را کمی دلخور کرده بود. شاید از این بابت که سازمان جنگل‌ها آن‌طور که باید و شاید در این همایش دیده نشده بود.

کنفرانس تمام شد و ماند برخی حواشی و یادگارهای آن. دست شرکت‌کنندگان همایش در بازدیدهای میدانی از پروژه‌های بیابان‌زدایی خوزستان و دشت کاشان پر بود. برخی اظهارات کارشناس خانم ایتالیایی درباره ایران که از تجربه داشتن روسری سخن گفته بود و سخنرانی رئیس جمهور در نخستین روز همایش را بسیار قوی توصیف کرده بود، هم جالب بود، خوش و بش‌های اریک سولهایم، معاون دبیر کل و رئیس برنامه محیط زیست سازمان ملل، با نامه‌ای با تیتر گرم، "سلامی گرم به مردم اهواز!" به اهالی خون گرم بیابان و کویر نیز بسیار جالب توجه بود

ولی گویا با پایان یافتن کنفرانس، برخی حواشی، تازه سر باز کرده است. از اظهار نظر زودهنگام، رئیس هیات ترکیه در اجلاس که کلا نظرات کارشناسی تخریب سرزمین را در مورد سدسازی‌های اخیر ترکیه و دغدغه‌های کارشناسان محیط زیستی و منابع طبیعی کشورمان، پیرامون "ماجرای میان رودان" غیرواقعی و غیرکارشناسی می‌داند، شوربختانه "فضلی چرمن"، ادعا می‌کند، هیچ منبع علمی وجود ندارد که نشان دهد سدسازی ترکیه عامل ریزگرد بوده است! تا اظهار نظر، همسایه افغانمان که آن نیز در نوع خود قابل توجه است. پارلمان افغانستان در واکنش به اظهارات اخیر رئیس‌جمهور در همایش بین‌المللی مذکور، اظهارات روحانی را "غیرقابل قبول" دانسته و اعلام کرده است: دولت ایران پس از بررسی توافقات صورت‌گرفته بین دو کشور، و مطالعات دقیق توافقات انجام شده، اظهار نظر کند! و جالب‌تر اینکه نمایندگان پارلمان افغانستان مالکیت بر آب‌های جاری افغانستان را حق خود دانسته‌اند.

نگرانی این آقایان از گفته‌های آقای روحانی، رئیس جمهوری این بوده که وی ابراز داشته که ایران نمی‌تواند در برابر احداث سدهای آب در افغانستان بی‌تفاوت باشد.

البته هنوز بسیار زود است، شاهد حصول دستاوردهای علمی و جهانی این کنفرانس و منافع ملی آن برای کشورمان ایران باشیم؛ ولی گویا عصبانیت "همسایگان نامهربان آبی" کشورمان زودتر از دستاوردهای مثبت "اجلاس بین‌المللی گردوغبار تهران"، عاید جامعه زیست محیطی کشورمان شده است.

هامون تفتیده و هورالعظیم بحران زده منتظر اتفاقات خوبی خواهند بود، که انشاالله هرچه سریع‌تر اهالی ایران و همسایگانش آن را رقم بزنند.

منبع:ایانا

جنگل سیاه و تغییرات اقلیمی

بخش‌های وسیعی از جنگل سیاه در آلمان، همچون بسیاری مناطق دیگر در اروپا، پوشیده از کاج است. این درختان نسبت به تغییرات اقلیمی حساسند؛ دانشمندان آلمانی برای مشخص کردن گونه‌های مقاوم‌تر در برابر خشکسالی، به یک تحقیق چندین ساله دست زدند.

به گزارش ایانا از ساینس دیلی، با گسترش تغییرات اقلیمی، انتظار داریم همچون بسیاری مناطق دیگر در جهان، خشکسالی‌ها در اروپا، بیشتر و شدیدتر شود. اما بسیاری از گیاهان قادر نیستند خود را با این نوع آب و هوا تطبیق دهند. این امر در مورد کاج نوئل ( نروژی) صدق می‌کند که مهم‌ترین درخت تجاری آلمان است و بیشتر درختان جنگل سیاه را شامل می‌شود. والنتینا ویتالی و پروفسور دکتر یورگن باوهوس از دانشگاه فرایبورگ در حال مطالعه سایر مخروطی‌های سوزنی برگ هستند تا جایگزینی برای این درختان بیابند. درختان مخروطی در جنگلداری تجاری و حفاظت اقلیمی نسبت به درختان پهن برگ نقش بسیار بزرگ‌تری ایفا می‌کنند.

این دانشمندان در مقاله خود با عنوان "درختان صنوبر نقره‌ای و کاج داگلاس نسبت به کاج نروژی در جنوب غرب آلمان نسبت به خشکسالی‌های شدید مقاوم‌ترند"، که در مجله Global Change Biology چاپ شده، نتیجه گرفتند که در بلند مدت، درختان صنوبر نقره‌ای و کاج داگلاس که از قاره آمریکا وارد شده‌اند، جایگزین‌های مناسبی برای کاج نروژی هستند.

دانشمندان می‌گویند اعتقاد بر این است که خشکسالی‌های شدید، یکی از بزرگترین چالش‌های تغییرات اقلیمی است که جنگلداری تجاری در میان مدت با آن روبرو است. ویتالی و باهاوس در تحقیق خود درباره راهکارهای تطبیق جنگل‌های اروپای مرکزی با تغییرات اقلیمی، رشد بیش از ۸۰۰ درخت را در ارتفاعات مختلف در جنگل سیاه مطالعه کردند. آنها حلقه‌های سالانه درختان را پیش از خشکسالی‌های شدید تابستانی ۱۹۷۶ و ۲۰۰۳ و در حین این خشکسالی‌ها و پس از آن بررسی کردند تا دریابند کدام مخروطی‌ها در برابر خشکسالی مقاوم‌ترند و کدام یک پس از شرایط خشکی، سریع‌تر و کامل تر احیا شدند.

آنها کشف کردند که کاج نقره‌ای و داگلاس، نسبت به کاج نوئل، کمتر تحت تاثیر خشکسالی قرار می‌گیرند. دانشمندان می‌گویند این که کاج نقره‌ای در دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ از باران‌های اسیدی آسیب بسیاری دید و گونه در معرض خطر محسوب می‌شد و اکنون یک گونه محلی جایگزین برای آینده به شمار می‌رود، یک یافته مثبت و در عین حال شگفت‌آور است. در حالی که کاج داگلاس یک گونه جایگزین مثمرتر برای کاج نوئل است، کاج نقره‌ای تاثیر بسیار مثبت‌تری بر تنوع زیستی دارد. بنا بر این، دانشمندان توصیه می‌کنند که جنگل‌های کاج که در معرض خطر بالای استرس ناشی از خشکسالی هستند، با ترکیبی از کاج‌های نقره‌ای و داگلاس جایگزین شوند و کاج‌های نقره ای برای ارتفاعات بالاتر در جنگل سیاه، مناسب‌ترند.

ترجمه: محسن حدادی

منبع:ایانا