طبیعت، چه هدیه هایی به کودک شما می دهد؟

تحقیقات زیادی نشان می دهد وقت گذرانی کودکان در طبیعت، زمینه های رشد آنها را فراهم می کند. فضاهای باز طبیعی، فرصتی را در اختیار کودک قرار می دهد تا بتواند سه نوع بازی کارکردی (حرکتی)، ساختنی و نمادین را انجام دهد. از آنجا که پارک های شهری، مکان های مهمی برای انجام فعالیت های جسمانی هستند، تعاملات اجتماعی کودک را افزایش داده و باعث کاهش اثرات استرس آورِ سر و صدای شهری شده و می توانند میزان استرس کودک شما را کاهش دهند.

با توجه به پژوهشی که یکی از محققان در سال 1992 انجام داد، نشان داد استرس های روانشناختی در کودکانی که دسترسی بالاتری به طبیعت داشتند، خیلی کمتر از کودکانی بود که دسترسی شان به طبیعت، محدود بود. بنابراین فضاهای سبز، می توانند برای کودکان به عنوان یک حفاظ و جای امن به شمار بروند. تحقیقات مختلفی هم نشان داده اند که مناظر طبیعی، تخیل و خلاقیت کودک را افزایش می دهد. 

ژنتیک و محیط، دو عامل مهمی هستند که در هوش کودک نقش دارند. ژنتیک، حداکثر میزان هوشی که فردی می تواند داشته باشد را تعیین می کند و محیط و تربیت، می تواند او را به این حداکثر میزان برساند. پس اگر می خواهید کودک تان، هوش واقعی خود را محقق کند، آنها را به محیط هایی ببرید که حواس پنج گانه او را به کار می گیرند. در اصطلاح به این محیط ها، محیط های غنی از محرک گفته می شود. طبیعت، جایی ست که محرک های مختلفی را در معرض کودک قرار می دهد و فرد برای درک بهتر آنها باید از حواس پنج گانه اش کمک بگیرد. 

وجود محرک های مختلف (محرک های بویایی، شنوایی، لامسه و ...)، توانایی شناختی کودک از جمله توجه و تمرکز را بالا می برد. همچنین فرصت کاوش، حل مسئله و تعاملات اجتماعی را برای فرزندتان فراهم می کند. حضور در طبیعت، نیاز به توانمندی هایی دارد که کودک از طریق تمرین و تکرار می تواند آنها را در خود، ایجاد و تقویت کند که باعث می شود حس خود-ارزشمندی کودک، افزایش پیدا کند. 

حالا کودکی را تصور کنید که فرصت بودن در طبیعت را پیدا می کند و در مقایسه با آن کودکی که با سخت گیری های والدین، مجبور است بیشتر روزهای خود را خانه نشین باشد و یا در محیط های تکراری، روزهای خود را سپری کند.

با وجود فایده های زیادی که محیط های طبیعی برای دوران مهم کودکی دارند، به نظر می رسد ارزش آن را دارد که خانواده ها با توجه به امکانات خود، فرزندان شان را به محیط های طبیعی ببرند و اجازه دهند طبیعت، هدایای خودش را سخاوتمندانه به کودکان تقدیم کند. حتی اگر فرصت آن را ندارید که دست فرزندتان را بگیرید و به سفر بروید، می توانید در فواصل زمانی مختلف، کودک را به پارک ها ببرید و یا محوطه هر چند کوچک را هم که شده در خانه در اختیارش قرار دهید تا با کاشت گیاه، آن هم توسط خودشان، با فضاهای سبز، خو بگیرند و بخشی از منظره اتاق شان را با طبیعت، ادغام کنند.

*کارشناس روانشناسی و فعال محیط زیست

منبع: زیست بوم