استخراج منابع شکلی از خشونت است

زیست بوم/*Naomi Klein: تغییر اقلیم ارزش های ما را دستخوش تغییر کرده است. نیاز ما به سوخت های فسیلی، مناطق و جوامع را از بین برده، سبب جنگ و شیوع گرسنگی شده و استخراج نفت و گاز نیز درگیری های جهانی را به وجود آورده است. این تغییر آب و هوایی در نهان خود، بی عدالتی و نژادپرستی، تعصب و جنگ را بنا خواهد کرد.

بحث سر این نیست که همه چیز در حال گرم تر شدن است، بلکه همه چیز در حال خشن تر و زشت تر شدن است، مگر این که آن  دست از عواملی که سبب ساز این اتفاقات شده و انسان ها را در مقابل هم قرار داده اند تغییر دهیم.

سوخت های فسیلی که مسبب اصلی تغییر اقلیم اند، نیازمند قربانی کردن سرزمین ها و مردم هستند. مناطق قربانی، مانند دلتای نیجر و شن های قیر در آلبرتای کانادا، بر چهره دنیا لکه انداخته اند. وجود این مناطق نیازمند پاره کردن معاهده هایی است که مردم را قادر می سازند دوباره در زمین های خودشان زندگی کنند. سخن گفتن از حقوق افراد بومی زمانی که زمین ها در حال نابودی و رودخانه ها در حال آلوده شدن هستند، بی معنا خواهد بود. به بیان دیگر استخراج منابع، شکلی از خشونت است چرا که در نهایت تخریب های زیادی را موجب می شود و فرهنگ ها را می کُشد.

به طور مثال اثرات استخراج نفت و معدنکاری جوامع محلی را در آفریقا و آمریکای لاتین به نابودی می کشاند و منجر به خودکشی ها و بی عدالتی های شرم آوری شده است. در رابطه با بحران سوریه نیز، خشکسالی تنها عامل آن نبود اما این حقیقت که چند میلیون نفر نفر آواره شده اند، وضعیت را وخیم تر کرده است.

یک ارتباطی بین بحران آب و درگیری در خاورمیانه، لیبی، غزه، افغانستان و پاکستان وجود دارد. امروزه قایق های پناهندگان از جنگ و خشکسالی فرار می کنند و مهاجرین به چشم یک ارتش مهاجم دیده می شوند. در رجوع به استدلال ادوارد سعید فقید، منتقد ادبی و فعال سیاسی فلسطینی، بخش های عظیمی از بشریت به عنوان دون-انسان یا "غیر"، به کناری رفته اند. باید گفت که تغییر اقلیم، اختلافات و تفرقه های بزرگی را در میان مردم بنا کرد.

هیچ راه یکسره پاک و مسالمت آمیزی برای اداره کردن یک اقتصادِ بر پایه سوخت های فسیلی وجود ندارد.  اگر ملت ها و مردم با عنوان "غیر" لحاظ شوند، آن وقت است که راحت تر می توان جنگ به راه انداخت و نقشه کودتا چید. ما برای رسیدن به سوخت های فسیلی، در حال از دست دادن راه های ارزان تر هستیم. این اتفاق منجر به رشد فراکینگ (Fracking، شکست هیدرولیکی) خواهد شد که امروزه در حال تهدید برخی از زیباترین اماکن بریتانیا است.

اصرار دارم که مردم ارتباط بین تغییر اقلیم و نزاع را بشناسند. مردمان ضد ریاضت به ندرت از تغییر اقلیم می گویند و متخصصین تغییر اقلیم به ندرت از جنگ حرف می زنند. غلبه بر این گسستگی ها، ارجح ترین وظیفه ایست که افراد درگیر عدالت اجتماعی باید بدان مشغول باشند.

تغییر اقلیم را باید یک بحران کنونی دانست. توافق پاریس که در ماه گذشته به امضا رسید، متعهد است که گرمایش را زیر دو درجه سانتی گراد حفظ کند. اما این یک بی ملاحظگی است. در سال ۲۰۰۹، ممالک آفریقایی اظهار کردند که این به مانند یک حکم اعدام است. اما در لحظه آخر، تقریباً همه کشورها در پاریس به توافق رسیدند که برای محدود تر کردن گرمایش، "پیگیرِ تلاش ها" باشند. اما ما در حال حاضر هیچ تلاشی نکرده ایم.

*فعال محیط زیست و روزنامه نگار

مترجم:ناعمه اعلایی- زیست بوم

منبع: زیست بوم