چه لذتی در دروغ سازی علیه محیط زیست وجود دارد؟

خبر سوختن سرو 4500 ساله ابرکوه به وسیله مسافران نوروزی بسیاری از علاقمندان به طبیعت و این اثر طبیعی ملی را شگفت زده و غمگین کرد. از سوی دیگر انتشار خبری مبنی بر فرار یک شیر از پردیسان هم خیلی ها را وحشت زده کرد.

به گزارش زیست بوم، این خبرها به سرعت توسط شبکه های اجتماعی همرسانی شد و حتی برخی از خبرنگاران حوزه محیط زیست هم آن را باور کردند.

 

سایت یزدی نیوز به نقل از تابناک یزد نوشت:  پیرترین موجود زنده دنیا با 25متر ارتفاع ؛ 18متر محیط و 5/11 متر اندازه دور تنه در قلب ایران آرام آرام زندگی می گذراند اما امروز در یک حادثه از سوی مسافران نوروزی درآتش سوخت.

گزارش خبرنگار تابناک یزد حاکی است یک گروه گردشگر نوروزی برای تهیه ذغال ویژه استعمال قلیان در نزدیکی درخت اقدام به اتش افروزی می کنند که به دلیل بی توجهی و سهل انگاری اتش به درخت سرایت کرده و به دلیل خشک بودن به درخت در مدت کمتر از 5 دقیقه درخت به صورت کامل در اتش می سوزد.

هرچند مردم و نیروهای امدادی سریعا اقدام به خاموش کردن اتش کردند ولی حجم اتش باعث بی اثر بودن تلاشها شده است.

مصطفی فاطمی معاون گردشگری میراث فرهنگی با تایید این خبر تاسف اور گفت :دنیا کهنسال ترین موجود زنده اش را از دست داد.

وی با اشاره به همزمانی این رویداد و ایام نوروز از مسافران خواست در حفظ اثار تاریخی کشور توجه جدی کنند.

حال به نظر می رسد یونسکو برخورد شدیدی با میراث فرهنگی خواهد داشت.درخت سرو ابرکوه به عنوان دومین اثر ملی طبیعی ایران به ثبت رسیده بود.

علاوه بر این درخت کهنسال، ده‌ها درخت کهنسال دیگر نیز در این شهرستان زیست می‌کنند که قدمت آنها از 400 تا هزار و 500 سال است.

اما پایگاه اطلاع رسانی سرو ابرکوه دقایقی بعد به نقل از فرماندار ابرکوه نوشت: شایعه آتش گرفتن «سرو ابرکوه» پیرترین موجود زنده ایران را با مراجعه به قانون پیگیری خواهیم کرد.

سید نبی رسولی فرماندار ابرکوه تصریح کرد: خبر آتش گرفتن پیرترین موجود ایران یعنی «سرو ابرکوه»، که در سایت های خبری همچون یزدی نیوز و تابناک یزد منتشر شده است، شایعه ای بیش نیست.

علی عمارلویی مسئول کلینیک حیات وحش پارک پردیسان هم با تکذیب خبر فرار شیر از این پارک گفت: در پارک پردیسان اصلا شیری وجود ندارد که فرار کرده باشد!

سخنگوی سازمان آتش نشانی تهران هم هرگونه فرار حیوان از جمله شیر از باغ وحش و سایر اماکن نگهداری تهران و زنده گیری آن را توسط آتش نشانی تکذیب کرد.

اما چه لذتی در ساختن چنین دروغی آن هم علیه محیط زیست وجود دارد؟ در دنیای واقعی کم دروغ می گوئیم و دچار کمبود دروغ شده ایم که به موضوع ناشایستی مثل دروغ 13 دامن می زنیم؟

بسیاری از افراد این خبر را شنیدند و باور کردند و آنها لزوماً تکذیب های بعدی و اینکه خبر دروغ بوده و ... را نمی شنوند و حتی گاهی اگر بشنوند هم قبول نمی کنند، چه کسی مسئول این موضوع است؟ چه سودی در سیاه کردن ذهن مردم با دروغ وجود دارد؟
 
اصولاً در فرهنگی که داعیه دار گفتار نیک، کردار نیک و پندار نیک است و از قول پادشاهان باستانی اش نقل می کند که خداوندا! سرزمین من را از دروغ، خشکسالی و دشمن در امان بدار، چه اصراری بر دروغ آفرینی داریم؟

داستان های عامه پسند یوزپلنگ هایی که دست نوازش سر آهو می کشند، پشیمانی گاوباز، شکار دلفین در دانمارک، شیری که سکته کرد، عکس دروغین جاده چالوس، مردی که خرس صورتش را خورد، کشف ببر در جهرم، طاووس صورتی و .... ماجراهایی بودند که زیست بوم تلاش کرد حقیقت آنها را برای خوانندگان افشا کند اما عده ای انگار کماکان به دروغ های قدیمی دل بسته اند و حقیقت تازه را دوست نمی دارند.

انتشار مکرر این دست از اخبار حتی اگر از سر خیرخواهی باشد، وقتی کذب بودن آن مشخص می شود، باعث ناباوری در افکار عمومی خواهد شد و در دراز مدت قطعاً بسیاری از آنها که کمتر با وادی محیط زیست آشنا هستند، مثل قصه چوپان دروغگو حتی خبرهای واقعی این حوزه را هم باور نخواهند کرد.

محیط زیست ایران به اندازه کافی گرفتار مشکلات و معضلات هست که نیازی به دروغ سازی نداشته باشد.

 

 

منبع: زیست بوم