من زمینم، تو درخت

«تینا پاکروان»، کارگردان سینما، از کمپین هنرمندان برای روز درختکاری می‌گوید

 

قدیم‌ترها می‌گفتند هرکس درختی را بی‌دلیل قطع کند، عمرش کوتاه خواهد شد. این را گفتند و خیلی‌ها هم شنیدند اما باز هم این بولدوزها زورشان بیشتر بود؛ به جان درخت‌ها افتادند، زمین را صاف کردند و ساختمان‌هایی بلندتر از تمام درخت‌ها سر به آسمان کشیدند. نیمه اسفند که می‌شود، حکایت‌ قدیمی درختکاری دوباره جان می‌گیرد. انگار بوی بهار تلنگری می‌زند به حافظه فراموش‌کار آدم‌ها تا یادشان بیاورد این شهر، سبزی ندارد. کمپین‌های درخت‌کاری راه می‌افتد و آدم‌ها نهال به دست می‌روند تا ریشه‌ درختان را به خاک زمین وصل کنند و دوباره سبزها را به روزمره‌گی‌ ناتمام زندگی بیاورند؛ شاید به این بهانه چشم‌های غبار گرفته از تصاویری که دست‌نشانده وارونگی هواست، روی زیبای طبیعت را دوباره ببیند. پیام‌ها زیاد است؛ یکی می‌گوید با تولد هر کودک، درختی بکاریم. دیگری می‌گوید به یاد عزیز از دست‌رفته‌تان، درختی بگذارید. شهرداری هم شعاری را که دست و پا کرده تکرار می‌کند: «هر ایرانی، یک درخت». در بلبشوی پیام‌ها، شعارها و نوشته‌های مختلف، عده‌ای هم هستند که می‌گویند حرف زدن که کاری ندارد، اگر کسی مرد عمل است، اقدام کند. این می‌شود که کمپینی راه می‌افتد و هنرمندان تصمیم می‌گیرند، نهالی بکارند و دین خودشان را به درخت و درخت‌کاری ادا کنند. «تینا پاکروان» که در حوزه سینما تا امروز فعالیت‌های زیادی داشته است، درباره چند‌وچون راه‌اندازی این کمپین و تأثیری که بر مردم، هوایی که نفس می‌کشند و زندگی‌شان دارد، می‌گوید.
حمایت خیریه کامرانیه
امسال در کنار تمام پیام‌هایی که آدم‌های شهر را به کاشتن نهال دعوت می‌کرد، کمپینی با نام «من زمینم تو درخت» هم از سوی هنرمندان راه افتاد تا آنها هم سهمی در این حرکت بزرگ داشته باشند. میزان استقبال از این کمپین به چه صورت بوده است؟ پاکروان می‌گوید: «این کمپین با حمایت خیریه کامرانیه راه‌اندازی شد و هنرمندان زیادی برای دریافت نهال آمدند. خوشبختانه این فرهنگ بین هنرمندان دارد جا می‌افتد که برای چیزهای با ارزش زندگی به جای بی‌تفاوتی، دست به کار شوند و مردم را به این بهانه با خودشان همسو کنند.»
هنرمندان اول صف بایستند
تجربه ثابت کرده است، هر جایی حرکت دسته‌جمعی صورت می‌گیرد و تعدادی با هم تصمیم می‌گیرند کاری کنند، نتیجه خوبی به دست می‌آید. درختکاری هم یکی از این کارهاست. حضور هنرمندان چقدر می‌تواند عاملی برای تشویق دیگران باشد؟ پاکروان با اشاره به اینکه هنرمندان به عنوان قشری از جامعه همواره رفتارشان در دوربین نگاه مردم ثبت می‌شود، می‌گوید: «مردم از هنرمندان الگوبرداری می‌کنند. بدون شک با توجه به محبوبتی که هنرمندان میان مردم دارند، هر قدمی که بر می‌دارند، به سرعت حمایت می‌شود و مردم را قلقلک می‌دهد که آنها هم دست به کار شوند. این همان سنت دنبال‌رویی است که همواره هم دیده می‌شود. همان‌طور که اگر طراحی می‌خواهد لباسش بیشتر فروش برود آن را در برنامه‌هایی مانند جشنواره فیلم، تن هنرمندان می‌کند، درختی هم اگر قرار است کاشته شود، باز پای هنرمندان به میان می‌آید. ممکن است بسیاری از مردم عادی هر روز یک درخت بکارند اما نه جایی خبر آن منتشر می‌شود و نه کسی می‌شنود اما وقتی جمعی از هنرمندان اول صف می‌ایستند، همه به نشانه هواداری از آنها به صف می‌شوند.»
ساختمان‌هایی که سبز شده‌اند
می‌گویند هر چقدر تعداد درختان یک شهر بیشتر باشد، میزان آلودگی هوا کمتر می‌شود و می‌توان راحت‌تر نفس کشید. با توجه به بحث داغ آلودگی هوا که تا مدتی پیش دغدغه بزرگی بود، تأثیر این درختکاری‌ها در بهبود هوایی که نفس می‌کشیم تا چه‌اندازه زیاد است؟ پاکروان به ساختمان‌های بلندی که ساخته شده است اشاره می‌کند. او می‌گوید که این ده، بیست یا حتی صد تا درختی که امروز و فردا کاشته شود، دردی از بی‌هوایی‌مان درمان نمی‌کند: «اگر مسئولان واقعا این دغدغه را دارند و می‌خواهند راهی برای حل آن پیدا کنند، این‌ مسیر درستی نیست. شاید تمام این قدم‌ها در مسیر جلوگیری از آسیب به محیط زیست باشد اما نمی‌شود تمام طول سال در هر منطقه‌ای ساختمان‌های بلندی ساخته شود و نیمه اسفند هم نهال‌هایی به خاک رود. جمله معروفی که می‌گوید همه چیزمان به هم بیاید، مصداق همین حرف است. نمی‌توانیم هم ساختمان‌های سر به فلک کشیده بخواهیم، هم نهال‌هایی که نیاز به مراقبت دارند تا درختی شوند و راه نفس‌مان را باز کنند. این روزها هر جای خیابان‌های این شهر که راه می‌رویم، ساختمانی سبز شده است.»
از شعارتان حمایت کنید
شهرداری چند وقتی است که با شعار «هر ایرانی، یک درخت» سعی می‌کند این فرهنگ را جا بیندازد و مردم را دعوت به همکاری کند. به فرض که هر ایرانی هم بخواهد یک درخت بکارد، چقدر فضا برای این کـــار مهیاست؟ پاکروان می‌گوید: «واقعا فضا کافی نیست. گستره جغرافیایی ما به شکلی است که آب و هوای‌ خشک زیاد داریم. مسلما این هوا برای کاشت درخت مناسب نیست. این در حالی است که در هر منطقه‌ای که آب و هوای بهتری برای درختکاری دارد، ساختمان‌های بیشتری هم هست. مسئولان اگر هیچ‌کاری نمی‌کنند، حداقل حامی شعار خودشان باشند. برای حمایت از شعارشان نمی‌توانند بنشینند و تکرارش کنند، برای یک‌بار هم شده، قدمی بردارند.»

منبع:روزنامه وقایع اتفاقیه