توجه به جداسازی آب شرب و غیرشرب در پساتحریم
بحث بحران آب با توجه به افزایش جمعیت و کاهش منابع سطحی و زیرزمینی آب، بحثی بسیار جدی است. در کشورهای اروپایی با وجود اینکه شرایط آب و هوایی متعارفی دارند و بارندگی‌ها بیش از اینجاست بحث جداسازی آب شرب از غیر شرب مورد توجه قرار گرفته و این دو مقوله کاملا از یکدیگر تفکیک شده‌اند.
امروز بخش قابل توجهی از منبع تامین آب خام از محل تصفیه فاضلاب‌ها صورت می‌پذیرد. با وجود این، در کشور ما شبکه فاضلاب موجود با کشورهای مدرن فاصله دارد و همچنین در زمینه شهری هم از آنجایی که مدیریت واحدی وجود ندارد آب شرب در بسیاری از موارد برای مصارف دیگر مورد استفاده قرار می‌گیرد. مجلس، دولت، نظام و کل کشور باید به این مهم توجه کنند و در شرایطی که بعد از تحریم‌ها هستیم و زمینه ارتباط با کشورهای دیگر برای انتقال تکنولوژی‌های مختلف ایجاد شده، لازم است مسئولان زمینه ایجاد و انتقال تکنولوژی‌های مدرن جداسازی آب را مورد بررسی قرار دهند. ابتدا در شهرهای بزرگ و سپس در شهرهای کوچک می‌توانیم تصفیه و جداسازی آب شرب از فاضلاب را اجرا کنیم. در بسیاری از شهرها به دلیل کمبود آب یا استفاده از آب‌های زیرزمینی که در اطراف این شهرها وجود داشته، آب نه کیفیت لازم را برای نوشیدن و مصرف خوراکی دارد و نه می‌توان آن را به طور مطلق در دسته آب‌های بهداشتی که مصرف خوراکی ندارد دسته‌بندی کرد.
آب‌های لوله‌کشی در این مناطق چیزی بین آب شرب و بهداشتی است. سفره‌های آب زیرزمینی با ارزش‌تر از آن هستند که بخواهند به این طریق استخراج شوند و با وارد شدن به زنجیره آب شهری روز به روز سطح آنها پایین‌تر آمده و نابود می‌شوند. در حالی که درباره محدوده شهرهای بزرگ و کلان‌شهرها با در هم آمیختگی آب شرب و فاضلاب روبه رو هستیم درباره شهرهای کوچک و شهرستان‌ها استفاده از منابع آب زیرزمینی به جای آب لوله کشی ضرری است که محیط زیست این مناطق را تهدید می‌کند و باید جلوی برداشت بی‌رویه آن را گرفت.
باید شرایطی ایجاد شود که بین آبی که بهداشتی است اما مصرف خوراکی ندارد با آب آشامیدنی تفکیک قائل شویم و این دومین مقوله‌ای است که در کنار جداسازی آب شرب از فاضلاب در شهرهای بزرگ باید مورد توجه قرار بگیرد. در کنار این دو مقوله در بسیاری از شهرهای بزرگ بخش زیادی از آب (در حدود 25 تا 30 درصد) به دلیل فرسودگی لوله‌های انتقال آب، حین انتقال هدر می‌رود. بحث احیا و بازسازی شبکه انتقال آب در کشور در کنار به روز کردن سیستم‌های فاضلاب اقدام مهمی است که باید هرچه سریع‌تر انجام شود؛ هرچند اجرای آن نیازمند وقت و بودجه هنگفتی است. شاید در ظاهر به روز کردن و ساختن سیستم و شبکه انتقال آب یا فاضلاب کاری سخت و غیرضروری به نظر برسد اما واقعیت این است که اگر این اتفاق نیفتد دیر یا زود کلیه منابع زیرزمینی در کشورمان تمام می‌شود و از سوی دیگر همه آب‌های شرب کشور به دلیل اینکه مورد تفکیک قرار نگرفته‌اند با وارد شدن به سیستم فاضلاب و تصفیه مجدد دیگر آب خام و طبیعی تلقی نمی‌شوند و به هر حال درصدی از آلودگی را پیدا می‌کنند.
