درخواست توقف آبگیری یک سد «چشمه بل» باید بماند!
دوشنبه, ۱۱ آبان ۱۳۹۴، ۰۷:۵۹ ق.ظ
زیست
بوم: چشمه بل یا آنطور که در زبان محلی میگویند، «کانی بل» چند
سالی است بر سر زبانهاست. البته مردمان محلی، یعنی مردمان منطقه اورامان
کردستان، هزاران سال است که در مجاورت این چشمه زندگی میکنند و با آن
پیوندی مقدس و دیرینه دارند.
چندی است موضوع ساخت و آبگیری سازهای بهنام
سد داریان، این چشمه شگفتانگیز که قابلیت تامین آب شرب شهری با دو میلیون
نفر جمعیت را دارد را با خطر نابودی مواجه کرده است. دکتر
سیدمختار هاشمی، استاد مدعو دانشگاه کردستان و همکار تحقیقاتی موسسه
NIRES نیوکاسل برای پژوهش در زمینه پایداری، در دانشگاه صنعتی شریف
حضور پیدا کرد تا در نشستی که به همت اندیشکده تدبیر آب ایران و
پژوهشکده سیاستگذاری دانشگاه صنعتی شریف و در چارچوب اولین رویداد
ملی آب تدارک دیده شده بود، به ارائه سخنرانی راجع به پیامدهای
نابودی این چشمه بر امنیت آّب، هویت فرهنگی و امنیت ملی بپردازد.
سید مختار هاشمی، سرپرست کارگروه مردمی
نجات چشمه بل نیز هست و در این نشست از رئیس جمهور درخواست کرد که آبگیری
سد داریان را متوقف کند. این گزارش خلاصهای از سخنان ارائه شده توسط
ایشان را منعکس میکند.
اهمیت چشمه
بل
منطقه کارستی اورامان از تنوع زیستی بالایی
برخورداراست و عامل ماندگار ماندن این سکونتگاههای سنتی و استقرارهای
انسانی بهصورت عشایری و روستایی تا امروز است. 10 مورد از روستاهای منطقه در
فهرست آثار ملی ثبت شدهاند و این منطقه را هزارماسوله مینامند.گروهی از
محققان، آثار باستانیای در حوزه سد داریان پیدا کردند که به 40
هزار سال و ماقبل دوران پارینه سنگی برمیگردد. یعنی آبگیری این سد
بهمعنای غرق شدن یک تمدن 40 هزار ساله است.چشمه کارستی بل، در این منطقه،
قدمتی 60 میلیون ساله دارد و بهواسطه مجموع این ویژگیها، منطقه اورامان
آماده ثبت جهانی در یونسکو است اما متاسفانه بهواسطه سدهای متعددی
که در این منطقه در حال احداث است، حیات آبی، زیستی و فرهنگی آن در
معرض تهدید قرارگرفته است.
چشمه بل با 15 متر طول، کوتاهترین رودخانه
جهان است. داشتن حجم خروجی حدود 150 میلیون متر مکعب و متوسط آبدهی
4000 لیتر در ثانیه با کیفیت فوقالعاده، که بدون تصفیه فیزیکی و شیمیایی
قابل شرب است، آن را به پدیدهای بی نظیر در جهان تبدیل کرده
است.
بیتوجهی به
ذینفعان محلی و اجرای یک طرح احیای نمایشی
طرح سد داریان بدون تایید گزارش
ارزیابی در ادارات محیط زیست کرمانشاه و کردستان در حال اجرایی شدن
است. در مقابل اعتراضات مردم و مقامات محلی، با یک رویکرد آزمون و خطا،
کارفرمای سد داریان در حال انجام کارهایی است که ما میبینیم که نهایتا
نتیجهاش نابودی کانی بل خواهد بود.ایدهای که الان بهعنوان طرح احیا
از زبان کارفرما کلید زده شده، قرار است با نابودی مظهر چشمه، آب را به
مکان دیگری منتقل کند. مشکل اصلی اجرای این طرح یکی این است که منطقه کارستی
است. آنجا در امتداد زمین، درزهای کوچک و بزرگ زیادی وجود
دارد که قطعا باعث اختلاط آب مخزن سد با چشمه خواهد شد و آبخوان
چشمه، که آب معدنی ناب است را از بین خواهد برد. ما در کارگروه
مردمی نجات چشمه بل، از سال 88 مرتبا این نکات را سعی کردیم با گفتوگو و
مذاکره علمی منتقل کنیم، اما متاسفانه به تخریب روی آوردند و بعد از آن ما
دیگر چارهای ندیدیم جزو روی آوردن به کمپین مردمی.
از نظر ما طرح احیای کارفرما، جنبه نمایشی
دارد و اطلاعات دریافتی از کارگران و عکسهای پروژه، نشان میدهد که
آب از کناره سازه و نزدیکی مظهر، به بیرون نشت و این ثابت میکند چشمه بل
زنده است و مازاد آب آن با فشاری شگفتانگیز، عرض رودخانه سیروان را طی
میکند! از نظر هاشمی، انتقال سالم آب چشمهای که نه سرچشمهاش را کشف و نه
مسئله گسل ها و خللهایش را رفع کردهاند، امکانپذیر نیست.
ما راهکار
علمی داریم
ما فکر میکنیم که میشود چشمه را نجات
داد و هنوز دیر نشده است. من یک پیشنهاد دارم؛ این آب برای چیست؟
تولید برق؟ 210 مگاوات برق ادعایی حتی اگر واقعا محقق شود، زیاد نیست.
در همان استان، نیروگاه قلیان سنندج، 5 برابر این مقدار را تولید
میکند. دغدغه دیگر چیست؟ انتقال آب به دشت گرمسیری مجاور؟ خب برای
این کار حتی اگر راهکار مناسبی باشد، باید ابتدا ساخت تونلها تکمیل
شود که این خود سه تا چهار سال زمان میبرد. یعنی تا چهار سال دیگر،
امکان استفاده از این مزیت سد نیست؛ خب پس این عجله برای آبگیری سد برای
چیست؟!
ما خواهان این هستیم که این آبگیری شروع نشود
و حداقل همین چهارسال را صبر کنیم که مهندسی ارزش کنیم. همراه با مسئولان
محترم که با همدیگر راه فنی را پیدا کنیم. پروپوزال ما هم آماده است و
مدتهاست ارائه کردهایم که با همکاری یکی از بهترین مشاوران کشور و بر مبنای
مستندات علمی نوشته شده است. متاسفانه هنوز به آن توجهی نشده و ما
امیدواریم قبل از اینکه دیر شود، اقدام خردمندانهای در این
رابطه صورت بگیرد. واقعیت این است که هر کدام از ذینفعان، خواستهای در
پروژه دارند. لذا بهترین کار این است که حل این نوع مسائل پیچیده را در
یک تصمیمسازی مشارکتی و نه یک جانبه بررسی کنیم.ما حتی گفتیم که اگر نتیجه این
گفتوگو و مصلحت گروهی براین بود که چشمهها زیر آب بروند ما قبول خواهیم
کرد. ولی باز هم مجریان طرح این پیشنهاد را نپذیرفتند و بهجای
اندیشیدن به مصالح ملی و جمعی، تسریع در سدسازی را انجام
دادند.
آنها گاهی وقتها میپرسند: ما چند صد
میلیارد تومان هزینه کردهایم، حیف است تمامش نکنیم! و من میگویم: چشمه بل
از همه چیز حیفتر است! اگر چشمه بل بماند، این پول جبران میشود. داریان
نباید آبگیری شود چراکه مشکلات آن حتی در گزارشهای محرمانه مشاوران پروژه
نیز مورد اعتراف قرار گرفته است و لذا درخواست ما صریح است: «چشمه بل باید
بماند».
حرکت مردمی نجات چشمه بل، در راستای حفظ
مصالح نظام
در این حرکت کم نظیر محیطی زیستی، برای اولین
بار مثلثی را به نام گروه نجاتبخشی چشمه بل با سه ضلع گروههای مردمی،
ارگانهای دولتی و دانشگاهیان زیر یک چتر واحد گرد هم
آوردهایم.
خیلیها سعی کردند که این حرکت را زیر سوال
ببرند و به آن برچسب بزننداما به لطف خدا، موفق نشدند چراکه این یک
حرکت مردمی، اصیل و یک خواسته بحق است. سرپرستی این حرکت ، یک شخصیت آکادمیک
است که علاقه او به کشور و نظام بر همه ثابت شده است. ما فکر میکنیم تمام
قدمهایی که برمیداریم اتفاقا در راستای تقویت امنیت ملی است. حرکت ما
تنها یک خواسته مشخص دارد و آن خواسته مردم ایران است: «نجات چشمه بل»و
در این راه، خدا را شکر به واسطه تعاملات خوبی که داشتیم توانستیم نیروهای
اصلاحطلب و اصولگرا، علمای محلی،برخی ائمه محترم جمعه، ماموستاها و شیخها را
همراه کنیم. این حرکت متعلق به شخص خاصی نیست و اقشار مختلفی با آن همراه هستند:
تشکلهای محیطزیستی، کوهنوردان، هنرمندان و حتی نظام مهندسی کردستان؛
ما طوماری با امضای هفتاد هزار نفر از مردم محلی جمع کردیم و بیش از صد
NGO تاکنون از ما حمایت کردهاند. 6 نفر از نمایندگان استان کردستان
در مجلس، نامهای به وزیر ارسال کردند که عملیات سد باید متوقف
شود. استاندار کردستان نیز چهار بار نامه نوشت. ولی به هیچکدام از این
نامهها جوابی داده نشده است. بسیاری از مسئولان صراحتا حمایتشان را
اعلام کردهاند و برخی در پشت صحنه اعلام همراهی میکنند ولی امکان
بیان علنی آن را ندارند. البته خوشبختانه در استان کردستان، مسئولان
دستگاههای مهم،مردمی هستند و این کمک بزرگی برای ما بوده است.
نباید نسبت
به امنیت زیست محیطی بیتفاوت بود
ما باید به سمت گفت وگوی مثبت امنیتی برویم.
در واقع ما باید از توسعه ایستا که براساس تهدیدهای سخت و با نسخههای
ترجیحی و دستوری است فاصله بگیریم و به سمت گفتوگوهای مثبت و نرم برویم.اگر
مردم اورامان که نقطهای مرزی است، از آن خارج شوند، امنیت ملی به خطر
میافتد و افراد و گروهکهایی جایگزین میشوند. ادامه سدهای بد
مطالعهشده مانند سد داریان بهعلت رفتن اراضی زراعتی در کاسه
سدها و زیر آب رفتن هزاران هکتار باغ و فرسایش خاک منطقه، خطرناک است. باید
دقت کنیم که این سد در بهترین حالت، پنجاه سال عمر خواهد کرد؛
بعد از آن چه میشود؟
مهاجرت اقشار با توانمندی اجتماعی پایین به
حاشیه شهرها چه پیامدهایی خواهد داشت؟ اینها هم جزیی از مسائل امنیتی است
که با تغییرات اکوسیستمها گره خورده است. در واقع، امنیت، 5 دسته نظامی،
سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی را شامل میشود که هیچیک از اینها
بهتنهایی عمل نمیکند؛ به بیان دیگر اگر امنیت زیست محیطی نداشته باشیم،
امنیت سیاسی و اجتماعی هم نخواهیم داشت.
جنبه دیگر داستان، کارکرد این کمپین
در مشروعیت بخشی به توانمندی نظام است. عدم توجه به توسعه پایدار، یک
نقطه ضعف به حساب میآید. لذا ما با اشاره به توسعه پایدار میتوانیم نقاط
قوتی را ایجاد کنیم و اگر دولت مانور شجاعانهای انجام دهد و جلوی این
عملیات مخرب زیست محیطی را بگیرد، هم کارایی و مشروعیت بیشتری خواهد داشت
و هم وجهه ملی و بینالمللی بهتری خواهد گرفت.
منبع: روزنامه قانون
۹۴/۰۸/۱۱